☻ ေရႊလေရာင္ ☺
ၿမိဳ႕လုလင္ သာတဲ့ကြန္းဆီသို႕
တို႕သခင္ စာဖြဲ႕လို႕ ညႊန္းလိုက္ကဲ့
ဒါနဲ႕ လြမ္းၾကေပေတာ့ကြာ ။
ၿမိဳ႕သူၾကီးရယ္လို႕
တို႕ထီး ေနတမ်ေပ ေပါ့
ေရႊလေရာင္ ဘြဲ႕သတင္းရယ္နဲ႕
ဦးမင္းေရာင္ ဗိုလ္၀င္ခံလို႕မို႕
ဟိုအလ်င္ယမန္ စစ္အင္က်င္းတယ္
ခင္းတဲ့ဗ်ဴဟာ ။
ၿမတ္ေလာကီ သဘာ၀တြင္ၿဖင့္
ဓါတ္ေကာလီ ခါမရတာမို႕
ၿမန္မာမ်ာ့ ဘုန္းသမၻာ
ရႈံးပါေပါ့ ကံတမ်ိဳး ။
မန္းအပ်က္မွာ
စန္းလဂ္ မသာမယာမို႕
ဗမာ ဗမာခ်င္းေတာင္မွ
အတင္း ရန္မူလို႕
ရန္သူကို ရန္ဟူ၍မမွတ္တဲ့ၿပင္
ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ ၿပန္ကာနင္းၾကတဲ့
ဖ်င္းလွတဲ့ ကၿမင္းမအေကာင္ဗိုလ္တခ်ိဳ႕ရယ္က
ကိုယ္ဖို႕ အလြတ္ရုန္းေရာမယ္လို႕
ေတာင္ကုန္းသာသာယာယာ ၿမင္းမဏိစခန္းဆီက
တေရွာင္ေရွာင္ပုန္းကာ အတြင္းသိတဲ့
မင္းအမိဖမ္းခ်င္ၾကတဲ့ၿပင္
ပရမ္းပတာ ေတာ္ရာေလ်ာ္ရာေၿပးၾကေတာ့
အေရးရွင္ မၾကံသာသနဲ႕
ကံၾကမၼာ ေရွး၀ဋ္ေၾကြးေပထင့္
ေလးတိုင္စဥ္ ရြာအတြင္းတြင္ၿဖင့္
အဂၤလိပ္ေတြကို အတင္းၾကိတ္မေဟ့လို႕စမ္းခဲ့တဲ့
တေဖာင္ေဖာင္သတင္း တေၿပာင္ေၿပာင္လင္းခဲ့တဲ့
ေတာင္တြင္းကသခင္ကို ေအာင္ၾတင္းမရင္ခင္ဖမ္းတဲ့ၿပင္
အၾကမ္းပတမ္း မလုပ္ေကာင္းေသာ္လဲ
ဦးေခါင္းၿဖတ္ကာ အေသသတ္ၾကသတဲ့
မေက်နပ္ရွာသူ ေခ်ာင္တပဲ့ဗန္းတို႕ရဲ႕
ေၿပရပ္မွာ တေဘာင္နဲ႕လြမ္းၾကေပေတာ့
ေတာင္တမန္းၿမိဳ႕ ေနလႏွစ္ေဆာင္အညိွဳးတြင္ၿဖင့္
ေၿပၿမန္မာ့ တေဘာင္မစိုးရရွာတဲ့
အေခါင္မၿမန္း အေမွာင္သန္းသမို႕ ေအာင္ပန္းညိဳ႕ခဲ့ရတဲ့
ေအာင္ဆန္းတို႕ ေရႊလေရာင္အဖိုး .... ။
....................................................ဒီကဗ်ာကို ဆ၇ာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း (၁၈၇၆...၁၉၆၄ )က
....................................................၁၉၃၈ခုနွစ္မွာ ေ၇းဖြဲခဲတာပါ။
...........................................................................................
အာဇာနည္ဗိမာန္
ေၾသာ္ .. အေဆာင္ေဆာင္နန္းေတြ ၾကငွန္းေတြႏွင့္ေႏွာ
အေခါင္မၿမန္းခင္က
ေအာင္စာတန္းခ်ိဳ႕ေစဖို႕ ၊ ေအာင္ပန္းညိဳ႕ရရွာတဲ့
ေတာင္တမန္း တို႕ဗမာမွာ အေဟာင္းသံသရာအငုတ္ေတြနဲ႕
ေအာင္ဆန္းတို ့ မသာမယာဟာ ၎ကံၾကမၼာ အလုပ္ေပထင့္
ေသာင္းၿမန္မရဏာ စမုတ္မွာေတာ့ ခ်ဳပ္သနဲ႕ယင္းအလိုတြင္
ေဒါင္းလံပု၀ါအုပ္ပါလို႕ က်ဳပ္ၿဖင့္သၿဂိဳဟ္ခ်င္။
☺ ေၾသာ္ ... တပည့္ရင္းေတြမို႕
က၀ိမတင္းႏိုင္ဘူးကြဲ႕
သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ၿပီး
ခက္ကၿပီ လက္ဆည္လို႕မရႏိုင္ဘူ႕
ေသာက ဗေလာင္ဆူေတာ့
ေတာင္ဇမမၺဴ ပုဂံေခတ္ဆီက
ယေခါင္မူ ယမန္သနစ္ေတြေပါ့
ရန္အၿဖစ္္မကြဲ႕ မေႏွးသေနာ္ တေသာင္းဒီဇမၺဴ ရမ္းေနၾက
က်န္ရစ္ကဲ့ေၿမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူရဲ႕နန္းကိုၿဖင့္
လူၾကမ္းဒၿမေတြ ၾကမ္းလာရမ္းလာတဲ့ အေရးတြင္မ
ွေဘးအေပါင္းၾကီးစြာ ေ၀ဒနာအစံုနဲ႕
ေသြးေခ်ာင္းစီးကာ ေသရွာပံုရဲ႕ၿပင္
ေရႊၿမန္မာဘံုမွာ အမင္းမင္းသမၼတေတြနဲ႕
သတင္းလွတဲ့ အင္း၀ရာဇာအမြန္ သာလြန္မင္းကိုမွ
သားရင္း ရွင္တရုတ္ကယ္က
ရွင္ဘုရင္လုပ္မယ္ အက်ယ္ဇယားတြင္ျဖင့္
ဒ၀ယ္သားေတြ ဗိုလ္မင္းခံလို႕မို႕
ပာုိအယင္ယမန္ နန္းေတာ္စီးစဥ္က
အပ်က္ၾကီးပ်က္ကာ အသက္ခႏၱာေတြဆံုးပံုနဲ႕
တထံုးေနာင္တနဲမွာေတာ့
မင္းရဲရႏ ၱမိတ္ခမ်ာမွာ ညီသနင္းေပေပါ့
ၿပည္မင္း ဂုဏ္ခံလို ့
မႈန္မႈန္ဆန္ဆန္ ပုန္ကန္တဲ့အတိုင္းရဲ ့ၿပင္
မြန္တိုင္းနယ္ ေရႊၿပည္တခြင္မေတာ့
ဓမၼေစတီဘုရင္ လက္ထက္တုန္းဆီက
လက္ရုံးရည္ တသိန္လွ်မ္းေပတဲ့
သမိန္ပရမ္းဆိုသူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဴပ္ကိုၿဖင့္
မဟုတ္တရုတ္အေကာင္ ေတေလတေစ ၦကိုက္တာနဲ ့
ေၾသာ္.....ေဖြေဖြရွာရွာ မေက်စရာေပေပါ့ေနွာ
မေရမရာ ေသရြာဆိုက္သလိုပါ့
အခိုက္ အခါတူလို ့မို ့
ဆရာတမူ မၾကာမၾကာလြမ္းရပါတဲ့
ဘမရာအဆူဆူ ၾကာၾကငွန္းေတြနွင့္
ၿမန္မာဇမၺဴ အညာမန္းတြင္ၿဖင့္
ငါတလူ ငါသရမ္းေရာ့မဟဲ့လို ့
သာခန္း ပလႅင္ညြွန္းၿပီး
ၿမင္ကြန္းပိုင္ သူပုန္ထစဥ္က
ၾကံဳရသူ မသာေတာ္နွင့္
ပမာေသာ္ တူတယ္လို ့နႈိင္းမိတယ္
ရိုင္းသနဲ ့ အတိတ္ယခင္လိုေနာ္ကြယ္
စစ္ကိုင္းတပဲ့ ဂိုဏ္းအဖြဲ ့ေတြနဲ ့
မႈိင္းရဲ ့စိတ္ထင္။
☺မင္းစိတ္မင္းမာန္ အၾကံအဖန္တင္းလိုက္ပုံက
အဂၤလိပ္ ယင္းဂ်ပန္ နွစ္တန္ရွင္းပါလို ့
ရန္ခပင္းကိုတဲ့ ေမာင္းကာနွင္
ေဒါင္းၿမန္မာတခြင္မွာၿဖင့္ အထက္ယခင္သေဘာ
(အိုကြယ္)တေကာင္းရာဇ၀င္ကိုတဲ့ ဆက္ခ်င္သေကာ။
☺နန္းၿမိဳ ့တည္ရန္
မွန္းလို ့ ရည္ကာသန္တဲ့
ညီလာခံ ဗိုလ္ရႈပြဲတြင္မွ
ထိုထိုလူ ့ခပဲကို မၾကည္ညိဳတဲ့
၀သီအလို တေၿဖးေၿဖးရူးမဟဲ့လို ့
တေႏြးေႏြးမူးမူးၿပီး ေခြဘီလူးလိုအေကာင္မိုက္ေတြက
ေၾသာ္.....အေမွာင္စရိုက္ကယ္နွင့္
ေၿပာင္ေၿပာင္ပဲ မိုက္မေပါ့လို ့
ေၿဗာင္ကိုက္သဟာမွာ ယာယီယၾတာအခ်ိန္နဲ ့ ဇာတာမွိန္လို ့မို ့
ဂနာမၿငိမ္ တာ၀တိ ံယြန္းၾကေပါ့
ေၿဖမၾကည္ ေနရီေတာ့လြမ္းေစဘို ့
ၿမန္မာၿပည္ေပၚကို ဓမၼစည္ေတာ္ရြမ္းခ်ိန္မို ့
အစြမ္းကုန္ သည္တခါၿဖင့္
ၿပည္ရြာ ညီညာဘို ့အလုပ္ေပပါ့
သုႆန္ တံခြန္ေစာင္းရရွာတဲ့
ရုပ္အက်န္ ခုနွစ္ေလာင္းရယ္နွင့္
အလြန္ေကာင္းစြာ ကမ ၻာတည္မည့္
အာဇာနည္ ဗိမာန္ပုထိုးကိုၿဖင့္
ပါရမီ အဓိဌာန္တမ်ိဳးရယ္နွင့္
ရွိခိုးကာ ဆရာကန္ေတာ့ခ်င္ရဲ ့
ၿမန္မာမေတာ့ ပူစရာဘို ့
တဗ်ဴဟာ ေအာင္ခမန္းတြင္မွ
လူမသမာ အေမွာင္သန္းခ်ိန္မို ့
ေသာင္ကမ္းမို ့မို ့ဆီက
ေဖာင္နန္းကုတို ့နွင့္
အေၾကဒဂံုတည္းဟူေသာ ေရစုန္ေမ်ာေလရဲ ့
ေၾသာ္.....ေတာင္နန္းေၿမာက္နန္း အေဆာင္ေဆာင္ၾကငွန္းနဲ ့
အေခါင္မၿမန္းရခင္က ေအာင္ပန္းညႈိးရရွာတဲ့
ေအာင္ဆန္းတို ့ ေသပံုနွေၿမာ။
...............................................
...............................................ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက
...............................................၁၉၄၇ ခုနွစ္မွာ ေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။ ...........TKG
0 comments:
Post a Comment