(၁)
ႏွင္းမိုးတို႔ေရ
တိုးတိုးေလး ရြာၾကပါကြယ္
ဗန္ဒါရြက္ေၾကြေလးေတြေပၚက်တဲ့
မင္းတို႔အသံ
ဟိုမွာ
ဂီတပန္ထားတဲ့ပန္းကေလး လန္႔သြားမွာစိုးလို႔။
ေခြးေျခခံုအဝါေလးေပၚက
လြင့္က်သြားတဲ့ျမတ္ႏိုးျခင္းဟာ
ဗန္ဒါပင္ေျခရင္းမွာ လည္စင္းလို႔
သူငယ္ခ်င္းတို႔
စကားကို အေဝးေျပာ မေျပာၾကနဲ႔ကြာ
ငါ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေငးေနတယ္ေလ။
မထင္မွတ္ပဲ
ကြ်န္ေတာ့္ျမင္ကြင္းထဲ ဝင္လာတဲ့သံစဥ္
ပီုျပင္လြန္းတဲ့စုတ္ခ်က္နဲ႔ပန္းခ်ီကား
ျဖတ္သြားတဲ့ဆိုင္ကယ္မီးေရာင္မွာ
သူေယာင္မယ္အၿပံဳးနဲ႔ညိွဳ႕လို႔
မမ မို႔ အၿပံဳးေလးပြင့္ရင္
ကြ်န္ေတာ့္ရင္မွာ လြင့္ေနေအာင္ခါရတယ္။
(၂)
ထိုင္ပါ
ထပါ
ၿပံဳးပါ
လမ္းေလွ်ာက္ပါ
မမ လက္ထဲက ေျမျဖဴခဲေလးဟာ
ငါ့အိပ္မက္
မမ လက္ထဲက ဆြယ္တာေလးဟာ
ငါ့အနာဂတ္
ရပ္ၿပီးမွ ဆက္စီးသြားတဲ့ျမစ္ဆိုတာ
အခ်စ္မွာ မရွိဘူး။
(၃)
အင္တာနက္
E mail
ေဝးလြန္းတဲ့ဘာသာစကားေတြကို
ငါ နားမလည္ဘူး။
ေရႊေစ်း
ကားေစ်း
ငါ့ကို လာမေမးၾကပါနဲ႔
ငါေရးတဲ့ကဗ်ာမွာ
ငါ့အေတြးရွိတယ္
ငါ့အေတြးမွာ မမ ရွိတယ္။
ေဟာ့ !
ၾကည့္စမ္း
မမ လမ္းေလွ်ာက္လာပံုေလးက
ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လာသလိုပဲ
ဝတ္ထားတဲ့ဆြယ္တာနီညိဳေလးကို ခါးဆြဲခ်
ဆိုင္ေရွ႕မွာ မမ ရပ္လိုက္ၿပီ။
ရီခ်င္လည္း ရီပါ
ေလွာင္ခ်င္လည္း ေလွာင္ပါ
ကြ်န္ေတာ္ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲ
မမရဲ႕
မ်က္ေစာင္းေလးလည္းပါဦးမယ္။
ေနာက္ၿပီး
နီးရက္နဲ႔ ေဝးေနရတဲ့ ခရီးေတာ္အေၾကာင္း
ျမင္ေနရက္နဲ႔မသိၾကတဲ့သူစိမ္းေတြအေၾကာင္း
......................အေၾကာင္း။
(၄)
ေတာင္တန္းေတြ တည္ၿငိမ္သလို
မမတည္ၿငိမ္လြန္းလွရဲ႕။
မမၿခံဳထားတဲ့
ခမ္းနားမွဳဝတ္ရံုရဲ႕အရိုက္အခတ္မွာ
ကြ်န္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းၾကယ္ေတြ
တဖ်တ္ဖ်တ္ေၾကြခဲ့ရတာ တိတ္ဆိတ္လြန္းေနတယ္။
မမေရ
ကမ႓ၻာေျမကိုယ္တိုင္က
ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးပန္ဆင္ထားရတဲ့
ပန္းတစ္ပြင့္လို
လွပသန္႔စင္လြန္းတယ္။
မမအလွတရားရဲ႕ဆံႏြယ္မွ်င္ေတြမွာ
ငါ့သံေယာဇဥ္ေတြ ကသီကေဝၿငိတြယ္ေနရ
ဘဝက အႏၶဆန္လြန္းတယ္။
ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ
ဘူတာကထြက္ခြါခ်င္ေနတဲ့ရထားဆိုတာ
ဥၾသခပ္နာနာဆြဲျပရတာပဲ။
(၅)
စိမ္းညိဳ႕ေနတဲ့သစ္ပင္ေတာအုပ္လို
ကြ်န္ေတာ့္ကို အရိပ္ခိုခြင့္ျပဳပါ
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ညတိုင္းဟာ
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့
ဆူညံေနတဲ့ႏွလံုးသားပါပဲ
မေမွ်ာ္လင့္ရဲေပမယ့္
ႏွင္းေတြထဲမွာ ေျခရာထင္မလားလို႔
ကြ်န္ေတာ့္အေတြးေတြ မွိဳင္းစို႔ေနရၿပီ။
ေတာင္ခိုးေတြ ဘယ္လိုေဝၾကသလဲေနာ္
အၿမဲတမ္းလြမ္းဆြတ္ခြင့္ေတြက
ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ တသဲသဲရြာခ်လို႔
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့
မမမို႔ပဲ ကဗ်ာဆန္ေနခဲ့တာေလ
ေစတန္ရဲ႕လက္ေတြကိုရိုက္ခ်ိဳး
မမကို ထီးမိုးခြင့္ျပဳပါ။
လေရာင္ကကြက္ေတြနဲ႔
မမ ငါ့ကို အိပ္ပ်က္ေစခဲ့တာ ၾကာၿပီ
ငါကလည္း
တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ၿပီး ဖူးတဲ့အခ်စ္နဲ႔
မမ အိပ္မက္ေတြကို သိမ္းပစ္ခ်င္မိတယ္။
အေတြးနဲ႔ဆြဲတဲ့ စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္
မမရဲ႕
မ်က္ေတာင္ခတ္သံတလြင္လြင္ရာသီရွိရာ
အေရာက္သြားခ်င္တဲ့ ငါပါ။
(၆)
ၾကယ္ေတြေၾကြတဲ့အခါ
တစ္ျခားသူေတြ
ဘာကို ဆုေတာင္းၾကသလဲ။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့
မမ ရြာခ်မယ့္မိုးတစ္စက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
ကြ်န္ေတာ့္ကို ရႊဲစိုရစ္ပါေစလို႔
ဆုေတာင္းတယ္။
ဝယ္ယူမရတဲ့ခ်စ္ျခင္းတရားကို
ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားသစၥာနဲ႔ မွ်ားမယ္။
ၾကည့္ရင္း
သီခ်င္းသံနားေထာင္ရင္းမွာ
မမ ဆြယ္တာေလးတစ္ထည္ လဲလိုက္ျပန္ပါၿပီ။
မမ ေခါင္းေမာ့လိုက္တဲ့အခါ
ငါ့ကမ႓ၻာထဲ အလင္းေတြၿပိဳတယ္
မမ မ်က္ဝန္းေတြ ေဝ႔ဝဲလာတဲ့အခါ
ငါ့ရင္ထဲမွာ ေတးသံစံုတယ္
မမ ေခါင္းငံု႔လိုက္တဲ့အခါ
နဖူးေပၚဝဲက်လာတဲ့ ဆံႏြယ္
ငါ့အိပ္မက္ကို ဝယ္သြားတဲ့ႏွဳတ္ခမ္း
အလြမ္းဆိုတာလည္း
ပန္းကေလး တစ္ပြင့္ပါပဲ။
(၇)
ဒီေန႔
မမ ဖိနပ္အသစ္ စီးလာတယ္
ေခါင္းစီးႀကိဳးအသစ္ ေျပာင္းလာတယ္
ေဘးတစ္ေစာင္းျမင္ရတဲ့ အေနအထားမွာ
မမ အလုပ္မ်ားေနတယ္
မမ
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မမ ေလ
ဆိုင္ခန္းေလးေရွ႕
ပလပ္စတစ္ေခြေျခထိုင္ခံုပုေလးေပၚမွာ
ဆြယ္တာဝါဝါေလးကို ဝတ္ဆင္လို႔
မမ ေအးေနမလား
မမ ခ်မ္းေနမလား
စိုးရိမ္မွဳက အေဝးေျပးကားပါပဲ။
စဥ္းစားရင္းပူေလာင္
ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ဝန္းေလး
ရီေဝေဝ
ဗန္ဒါရြက္ေတြ ေၾကြတုန္းပဲဆိုတာ
ဘယ္သူမွ လာေျပာျပဖို႔ မလိုပါဘူး။
(၈)
မီးပ်က္ေနတဲ့ညမို႔
လေရာင္က ပိုလို႔လင္းျမ
မမ
ငါ့ မမ
ဓနအင္းအားျပကိရိယာ
mobil handsetေလးကိုင္ကာ ေခါင္းငဲ့ေျပာရင္း
အေမွာင္ထဲ
အလင္းေတြ ေျခြခ်ေနလိုက္တာ
ငါ
တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယ ထိုင္ေငးရင္း
ကဗ်ာေလးေတြပဲ ေၾကြဆင္းေနမိတယ္။
ဒီေရတက္ခ်ိန္မွာ
ေမ်ာပါလာတဲ့အမွိဳက္တစ္စလို
ကြ်န္ေတာ့္ကို သတ္မွတ္ပါ။
ဘဂၢဒက္မွာ
ေဘာ့စနီးယားမွာ
ေသနတ္သံေတြ ဆူညံေနဆဲဆိုေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေလာက္
ေပါက္ကြဲအား ျပင္းထန္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဟိုတစ္ေန႔က
လမ္းမေပၚမွာ
ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ မမနဲ႔ ေတြ႕တယ္။
မမအၾကည့္က
ဘာသာေဗဒတစ္ခု
မိုးဥတုရွိေနရက္သားနဲ႔
ေဆာင္းညနက္နက္ေတြကို ဘာလို႔တမ္းမက္သလဲ
ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ခံစားရတယ္။
ညတိုင္းထိုင္ေငးေတာ့
ေနရတာ ေလးလံမြန္းၾကပ္တယ္
ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ခံစားရတယ္။
ယဥ္ေက်းတဲ့အၾကည့္ေတြပါဆိုေတာ့လည္း
မယဥ္ေက်းတဲ့ အျပဳအမူပဲတဲ့
ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ခံစားရတယ္။
ကမ႓ၻာႀကီးမွာ
ေသသူရွင္သူ မကြဲျပားသလို
ၾကည့္သူ မၾကည့္သူလည္း မကြဲျပားဘူး
ျမင္ရျခင္း မျမင္ရျခင္း မကြဲျပားဘူး
ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ခံစားရတယ္။
ခံစားမွဳဆိုတာ
သီခ်င္းအက်ယ္ႀကီး ေအာ္ဆိုတတ္သလို
တမွ်င္းမွ်င္းတိတ္တဆိတ္ စီးဆင္းတတ္တဲ့ ျမစ္
ျဖစ္ၿပီးရင္ေတာ့ ပ်က္ၾကစၿမဲ။
(၉)
``ငယ္ေသးတဲ့အခ်စ္မို႔ မေလးစားတာလား ေျပာပါ´´
လြင့္ပ်ံလာတဲ့သီခ်င္းသံမွာလည္း
ဂမ႓ၻီရဆန္တဲ့အေရာင္ေတြ ကြဲအက္လို႔
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ သူစိမ္းေတြပါ မမရယ္။
မမ ေတြးထင္ထားသလို
ကြ်န္ေတာ္ဟာ လူရွဳပ္ေလးတစ္ေယာက္ပါ
ေဆးလိပ္မီးတဖြါးဖြါးနဲ႔
စကားႀကီးစကားက်ယ္ေတြ ေျပာတတ္တဲ့ေကာင္ပါ
သူတစ္ပါးရဲ႕အိေၿႏၵၤကို
အၾကည့္ေတြနဲ႔ ေႏွာင့္ယွက္တတ္သူပါ။
တစ္ခါခါေတာ့လည္း
ကြ်န္ေတာ္က
မမအတြက္ ဟာသေလးတစ္ခု ျဖစ္ေနမယ္
အပ်င္းေျပေျပာစရာအေၾကာင္းေလးျဖစ္ေနမယ္
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္
ပတ္ဝန္းက်င္ကို မမ ေလွ်ာက္ၾကည့္တဲ့အခါ
ေလွာင္ရီစရာ သတၲဝါေလးျဖစ္ေနမယ္
ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ခံစားရတယ္။
အားငယ္မွဳဆိုတာ
ဖိတ္စာမလိုပဲ ေရာက္လာတတ္တဲ့ဧည့္သည္
သံသရာ လည္သေရြ႕
အခုလို အေဝးက ေငးေနရဦးမယ့္ဘဝ
မမ ေရ....။
(၁၀)
ငါ့အတြက္ မျဖဴတဲ့ႏွင္းတို႔ေရ
ဒိုင္ယာရီထဲမွာ အၾကည့္ေတြ ေသလို႔
လြမ္းဖို႔ လူျဖစ္လာခဲ့ရတဲ့ေကာင္
မမ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြဆို
တစ္မိုးလံုး ေမွာင္တယ္။
၁ယ/.....
ဆိုင္ကယ္ေနာက္က မီးနီေလး
ေဝးသြားပါၿပီ။
ထားခဲ့ပါေတာ့
ထားခဲ့ၿပီဆိုတဲ့အေတြး မရွိပါပဲ
ငါ့ကို ထားခဲ့ပါေတာ့။
ခ်န္ခဲ့ပါေတာ့
ခ်န္ခဲ့ၿပီဆိုတဲ့အေတြး မရွိပါပဲ
ငါ့ကို ခ်န္ခဲ့ပါေတာ့။
တကယ္တမ္းေတာ့
ငါဟာ
မမရဲ႕အေတြးထဲမွာေတာင္
အရိပ္အေယာင္ေလးမွ် ပါခြင့္မရတဲ့ေကာင္ပါ။
အခုေတာ့
အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္မ်ား
ေခတ္ေပၚ ဂႏၲဝင္ အျငင္းအခုန္မ်ား
လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းမ်ား
အတိတ္မ်ား
အနာဂတ္မ်ား
အားလံုးဟာ မွဳန္ဝါးသြားတဲ့ လိပ္စာေတြေပါ့။
(၁၁)
ျမင္ေတြ႕ေနက်
မမရဲ႕မ်က္ႏွာတည္တည္ေလး
အခု ေဝးေနတယ္။
အတားအဆီးက
ပဥၥလက္ျပေနတဲ့ပုဝါ
အကာအကြယ္က
ဝယ္ယူမွဳရဲ႕အၿပံဳးမ်ား
စကားမဲ့စြာတိတ္ဆိတ္လြမ္းဆြတ္
ဒီဝဋ္ေၾကြးကို
ဘယ္သူမွ ခ်ြတ္မေပးႏိုင္ဘူး။
စိမ္းကားပြင့္ေဝမွဳအတတ္ေတြနဲ႔
လတ္ဆတ္လင္းျမေနတဲ့ ည
ရင္ထဲမွာ
မီးေတာင္ဝတ္လႊာေတြ ျဖာခ်ေနသလိုမ်ိဳး
ငါ့မ်က္ရည္တာရိုးေလးက်ိဳးခဲ့
အေတြးထဲမွာ
အိမ္ရာအတည္တက်မရွိသူလို
လြင့္ပါခဲ့။
စိတ္ထဲမွိဳင္းေဝညိဳဖ်
ငါ့မ်က္ဝန္းက
ငါ့ကို တစ္ကြ်န္းခ်တဲ့ ျပစ္ဒဏ္
ငါ့အၾကည့္က
ငါ့ကို တညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မီး
အေမွ်ာ္ခရီးမွာ
အလြမ္းစီးေၾကာင္းက ရွည္လြန္းတယ္။
(၁၂)
အလွတရားကို
ဘဝျခားတဲ့အထိ ပိုင္ဆိုင္သြားဖို႔
ေမာင္းလက္စ ကားကို ရပ္လိုက္ၿပီ။
မမေရ
ဆံႏြယ္ရွည္ေတြ အသာခ်
ဒီထက္ပိုလွပါ။
မေမွ်ာ္သင့္တဲ့အိပ္မက္
အေျဖမထြက္မယ့္ မင္နီရဲရဲပုစၧာ
ကြ်န္ေတာ္ဆုတ္ခြါရာလမ္းမွာလည္း
ဘရားအဆူဆူနဲ႔ လြဲခဲ့ၿပီးသား ဘဝဟာ
ေသာကေတြ ထူထပ္ေနပါလိမ့္မယ္။
အလွတည္ရွိရာခႏၶာ
ကြ်န္ေတာ္ မလိုပါဘူး
အစကတည္းက
အလွသက္သက္ကိုသာ ခ်စ္မက္ညႊတ္တိမ္း
ဒီရနံ႔ကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ သိမ္းထားပါ့မယ္။
တပင္တိုင္ေကာင္းကင္စိမ္းရဲ႕
အၿပံဳးေတြ လိမ္းက်ံထားတဲ့ ပံုလႊာ
ဘဒၵကမ႓ၻာအဆံုးတည္ေစေတာ့။
အသိတရားကိုျမွင့္တင္ရင္း
ည မရင့္ခင္ကတည္းက
အလြမ္းနင့္ေနရတဲ့ ႏွင္း
ဟိုး အေရွ႕မွာ အလင္းေရာင္ လာၿပီ။
(၁၃)
မမေရ
မမေရ
မမေရ
ငါ့ေခၚသံေတြရင္ထဲလြင့္ပ်ံ
ေလာကဓံကို ျပန္စိန္ေခၚဖို႔
မွဳန္ျပာလဲ့ေဝေနတဲ့ညမွာ
ငါ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေရးခဲ့တယ္။
ပ်ံ႕ေမႊးပါလာတဲ့မ်က္ရည္ရနံ႔ေတြ
ဘယ္သူေတြသိႏိုင္မွာလဲ။
လေရာင္မွာၿပိဳတဲ့ႏွင္းေတြ
မမ မ်က္ႏွာေလးကို တိုးသက္တဲ့အခါ
အထီးက်န္ေတာအုပ္မွာ
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းကို နမ္းမရတဲ့ေကာင္ေလး
အလြမ္းအေဆြးနဲ႔ ေငးေနပါလိမ့္မယ္။
ခ်စ္သူကို ျမတ္ႏိုးရံုသက္သက္
အျဖဴေရာင္အိပ္မက္ေတြ မက္မိတဲ့ လူငယ္
ဘယ္သူမွ မသိပဲ ရွင္သန္ခဲ့ၿပီး
ဘယ္သူမွ မသိပဲ ေသဆံုးသြားပါလိမ့္မယ္။
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ရာဇဝင္မွာ
ဘယ္သူမွ အကၡရာမတင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းတစ္ခု
ေဆာင္းဥတုရဲ႕ညမ်ားထဲမွာ ဝင္းျပက္ေၾကြလြင့္
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြ အဆိပ္သင့္ခဲ့ၿပီ။
(၁၄)
ေျမာက္ဝင္ရိုးစြန္းညမ်ားထဲ
ပတၲျမားလိုစူးရဲေတာက္ပေနတဲ့
မမ
ပတၲျမားလို အဖိုးထိုက္တန္လြန္းတဲ့
မမ
ထာဝစဥ္ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမပါေစသား။
မိုးလင္းစနံနက္ခင္းေတြတိုင္း
အေပ်ာ္လိွဳင္းတို႔ျဖင့္ ဆင့္ဆင့္ေဝစီ
ထာဝစဥ္ရီေမာ ရႊင္ျပပါေစသား။
ဒဏ္ရာေတြကို ဖြက္ထားတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ ဆုေတာင္းေပးထားခဲ့မယ္။
အျပစ္ရွိလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါ
ဒါမွမဟုတ္
ခြင့္ျပဳပါ။
သိပ္သည္းျပာမွိဳင္းေနတဲ့ ကေဝႏွင္းထုထဲမွာ
ဥတုမွားၿပီး ပြင့္ခဲ့တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္
ေျမာက္ျပန္ေလအပင့္မွာပဲ
လြင့္ေၾကြစဲခဲ့ပါၿပီ။
ဘာေမွ်ာ္ကိုးမွဳမွ မပါတဲ့
ျမတ္ႏိုးျခင္းဂီတေတြလည္း
ေလာကဓမၼနဲ႔အတူ
အလံထူခြင့္ ရုပ္သိမ္းခံလိုက္ရပါၿပီ။
(၁၅)
မမေရ
စိတ္လက္ၾကည္သာ
သြားလာလွဳပ္ရွားေနပါေတာ့
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ
နားေနရႊင္ပ်ပါေစေတာ့။
နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ရဲ႕
အလိုက္မသိ မယဥ္ေက်းမွဳေတြဟာ
ပတၲျမားတစ္ပြင့္ရဲ႕
အဖိုးထိုက္ႀကီးျမင့္သန္႔စင္မွဳေတြအတြက္
တည္ၿငိမ္အိေၿႏၵရင့္က်က္မွဳေတြအတြက္
ကိုယ့္အိပ္မက္ကို
ကိုယ္တိုင္ျပန္ရက္စက္လိုက္ပါၿပီ။
ခ်စ္ေသာ မမ ေရ
ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ဝန္းစကားေတြလည္း
ၾကားခံနယ္ ေလထုထဲမွာပဲ
လြင့္ဝဲေပ်ာက္ကြယ္သြားေစေတာ့
ေလထုထဲမွာပဲ
လြင့္ဝဲေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါေစေတာ့။ ။
ေမာင္ႏိုင္လင္း(ေကာလင္း)
၁၈။၁။၂၀၀၄
ေကာလင္းၿမိဳ႕ု
