for everyone
ႏွလံုးသားမီးေတာက္ ၿငိမ္းမရတဲ႔အခါ ဘဝကိုပါမီးရိႈ႔လိုက္တယ္
ဘ၀ေနာက္တစ္ဖန္ အသစ္ျပန္စ
လူကို လူကလုပ္တာလို႕ေျပာျပီး
လူေတြထဲမွာပဲ လူေတြနဲ႔ေတြ႕ျပီး စိတ္ စိတ္ျခင္း ရိုက္ခတ္
နွလုံးသားေတြ မီးထေတာက္ျပန္တယ္
ေဘာင္ဘင္ခတ္ေနတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕
အိပ္ေပ်ာ္ေနတ့ဲ အိပ္မက္ရွည္ရယ္
ခရီးလြန္သြားတဲ့ အိပ္မက္ေတြကို
ဖန္ဆင္းအသက္သြင္းျပီး
ကေ၀လိုျပဳစားလို႕ ေနသစ္တဖန္ ရွင္သန္ျပန္တယ္..
ရွင္သန္ျခင္းနဲ႕အတူ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဆုတ္ကိုင္ျပီး
မွန္မီးအိမ္တလုံးနဲ႕ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္တယ္
အလင္းမဲ့သူ လူတစ္စုနဲ႕ အလင္းငတ္သူ လူတစ္စုအတြက္ေတာ့
ခဏတာ လမ္းျပေပးခဲ့ပါတယ္
မွန္မီးအိမ္ေလးအလင္းေရာင္နဲ႕ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိတဲ့အခါ
ေခါက္ရိုးၾကိဳးေနတဲ့လူေတြထဲ ဘ၀ဟာပုံေသကားခ်ပ္တစ္ခုလိုပါပဲ
ညအေမွာင္ဟာ ၿငိမ္းမရတဲ႔စိတ္ေတြ ဖမ္းဆုတ္
လိ်ွဳ႕၀ွက္မႈေတြနဲ႕ အတူျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္..
ရြက္ၿပတ္ေတာကို ႏွလံုးေသြးၿဖန္းရင္း
ဝိညာဥ္ေတြၿပန္နိုးထဖို႔ ငါ႔ဝင္သက္
ထြက္သက္ကို ေမ႔ထားမိခဲ႔တယ္...
ရင္ထဲၿမစ္မွာ ဆံုလာတဲ႔ ဒီလိုင္းေတြ
ဘယ္ၿမစ္ေရၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ေပါင္းတည္းၿဖစ္ေစခဲ႔တာပါ
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေပါေပါ
ကမ္းနံေဘးမွာ မီးၿပတိုက္ေလး တစ္ခု တည္ထားခဲ႔ဖူးတယ္
မုန္တိုင္းကိုအံတုရင္း ပင္လယ္ေအာ္သံေတြနဲ႔
အားလံုးရဲ႕ အာရုဏ္သစ္ ကမၻာဆီမေရာက္ခင္
အရြယ္လြန္သြားတဲ႔ ရာသီခြင္ခ်စ္ၿခင္းေတြေၾကာင္႔
ႏွလံုးသားမီးေတာက္ ကုန္ခန္းေတာ႔မွာမို႔
ဘဝကိုပါ မီးရိႈ႔႕ေပးလိုက္တယ္........
အလင္းမဲ႔ အိပ္မက္ေတြအတြက္
လင္းလက္တဲ႔ၾကယ္စင္ေတြ
မုန္တိုင္းထဲက ႏိုးထလာခဲ႔ၾကတယ္...
ေဘာင္ခတ္ထားတဲ႔ ပံုေသပန္းခ်ီ ကားခ်ပ္ေတြအတြက္
အိပ္ဖန္ေစာင္႔ နတ္သမီးကေတာ႔ မသိက်ဳိးကြ်န္ၿပဳေနေလရဲ႕
ကမၻာသစ္ကို ေနာက္ဆံုး ေၿခလွမ္းနဲ႔လွမ္းဝင္ဖို႔
ဘဝကိုၿငိမ္းခ်မ္းရာဆီ ခဏပို႔ထားၾကမယ္
အႏိုင္းမဲ႔ကမၻာဆီမွာၿပန္ဆံုၿဖစ္ခဲ႔ၾကရင္
လွ်ိဳ႕ဝွက္မူေတြဖြင္႔ဟ တို႔အတူႏိုးထရေအာင္....
ေနမင္းခိုင္..
0 comments:
Post a Comment