ညေအာ္သံ

ညေအာ္သံ

သူငယ္ခ်င္းေရ
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညရဲ ့အသံကို ၾကားရလား ၊
လူေသအေလာင္းေကာင္လို ေအးစက္လို ့ေတာင့္တင္းလို ့ေပါ့ ။

အခုလို ညဥ့္နက္နက္ေတြမွာ
ေလထုထဲ ပဲ့တင္ထပ္ေနတဲ့ အသံေတြ
ၾကားမိသူတိုင္း ၾကက္သီးေမြးသီးထေစခဲ့တဲ့ အသံေတြ
ဘယ္လိုလုပ္ ေမ့လို ့ရနူိင္ပ ။

တခါတုံးက
ေအာ္ဟစ္သံ ၊ ေၾကြးေၾကာ္သံ ၊ ေတာင္းဆိုသံ ၊ သီခ်င္းသံ ၊ ညီညြတ္တက္ၾကြသံ
ငိုေကၽြးသံ ၊ ပစ္ခတ္သံ ၊ က်ဴံး၀ါးသံ ၊ မွာၾကားသံ ၊ ေတာက္ေခါက္သံ ၊ သစၥာျပဳသံ
ေသြးေတြစီးဆင္းသံ ၊ မ်က္ရည္ေတြတလိမ့္လိမ့္က်လာသံ ၊ ခရီးထြက္လက္ျပနုတ္
ဆက္သံ ၊ သက္ျပင္းေမာရွည္ရွည္ေတြခ်လိုက္သံ ၊ မ်က္၀န္းခ်င္း ဂတိျပဳစကားေျပာ
သံ ၊ လြတ္လပ္မွအမွ်ေ၀ပါ ဆိုတဲ့အသံ -
ဒီမိုကေရစီရမွ အမွ်ေ၀ပါ မွာခဲ့တဲ့ အသံ -

အသံေတြ ၊ အသံေတြ ၊ အသံေတြ

အဲဒီအသံေတြဟာ
လမ္းမေတြေပၚမွာ အသက္၀င္ခဲ့တယ္
ဒီမိုကေရစီကို ကိုယ္စားျပဳခဲ့တယ္ ၊
ဖိႏွိပ္သူကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့တယ္ ၊
သမိုင္းတေခတ္ကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့တယ္ ။


ရာစုတခုရဲ ့ေလးပုံတပံုအၾကာမွာေတာ့
ေလရုိင္းေတြရဲ ့ေအာ္သံ ၊
ျမစ္တစင္းရဲ ့ငိုရိႈက္သံ ၊
ေတာင္တလုံးရဲ ့နာနာက်ည္းက်ည္း ေတာက္ေခါက္သံ ၊
ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက လူတေယာက္ရဲ ့ညီးျငဴသံ ၊
မတရားမႈေၾကာင့္ ေပါက္ကြဲသံ ၊
ကာရာအိုေကဆိုင္က ေခတ္လြန္ သီခ်င္းသံ ၊
စားေသာက္ဆိုင္ထဲက ရမက္ခိုးအျပည့္နဲ ့စကားသံ ၊
အရိုးအရင္းကိုက္ရလို ့ေက်နပ္မႈနဲ ့အူလုိက္တဲ့ ေခြးေလေခြးလြင့္ရဲ ့အသံ ၊
ေစ်းမတူေပမဲ့ အေပးအယူလုပ္ေနတဲ့အသံ ၊
ဘိန္းစားခ်င္းအတူတူ တမူးပိုရႈလိုက္ရလုိ ့ပလြားေနတဲ့ အစ္တစ္တစ္အသံ ၊
ေပးစရာအေျဖမရွိလို ့ ခပ္ေငါက္ေငါက္နဲ ့တုံ ့ျပန္ေနသံ ၊
ဤ ကိုကၽြဲ ဖတ္ေနသူခ်င္း ေတြ ့ဆုံပြဲကထြက္လာတဲ့ လက္ခုပ္သံ ၊
လုပ္စားေနတာ မဟုတ္ရတဲ့အေၾကာင္း အာလုပ္သံႀကီးနဲ ့ရွင္းျပေနတဲ့ အသံ ၊
အရက္မေသာက္ပဲ ဘယ္သူ ့မွ ဂရုမစိုက္ဘူးကြလို ့
ရပ္ကြက္ကို စိမ္ေခၚေနတဲ့ အမူးသမားတေယာက္ အသံ ၊
ဓါတ္ရွင္ထဲက ဂုဏ္ႀကီးရွင္ဟန္နဲ ့ဇာတ္တူသားစားဖို ့က်ိဳးစားေနတဲ့ မ်ိဳးမစစ္
ေဒါင္းတေကာင္ရဲ ့မာန္ဖီေနတဲ့ အသံ ၊
ဗိုက္ဆာလြန္းလို ့ေခြေခြေလးလဲေနတဲ့ ခေလးတေယာက္ရဲ ့ထမင္းေတာင္းသံ ၊
ေဒးကလပ္ထဲက အနာဂါတ္ေတြရဲ ့ျပိဳက်ေနသံ ၊
မေသခ်ာဘ၀ေတြမို ့ ေနစရာျပန္ေပးဖို ့ေတာင္းဆိုေနသံ ၊
စက္ရံုထဲက စက္ရုပ္ရဲ ့အူထဲကလာတဲ့ တက်ဳတ္က်ဳတ္မည္သံ ၊
ေစ်းေပါင္က်ိဳးေနျပီလို ့မစားရ ၀ခမန္းဟစ္ေအာ္ေနသံ ၊
အရပ္တကာလယ္ျပီး မသာကို နံ ့သာလိမ္းေပးထားတာ လွပါတယ္လို ့့ေၾကာ္ညာေနသံ ၊
သူတို ့အတြက္ စိန္ရတုတို ့ ပတၱျမားရတုတို ့ မလုပ္ေပးဖို ့ေတာင္းပန္ေနတဲ့ အာဇာနည္
ကုန္းက သြားေလသူေတြရဲ ့အသံ ၊
ေရမေသာက္ရတာ ၾကာလို ့အာေခါင္ေျခာက္ေနတဲ့ လယ္ကန္သင္းရိုးေတြရဲ ့ပက္ၾကား
အက္သံ ၊
ေလအေ၀ွ ့မွာ တကၽြိကၽြိနဲ ့ျပိဳက်လုလု အိမ္အိုအိမ္ေဆြးႀကီးကထြက္လာတဲ့ အသံ ၊
ေဆာင္ၾကာျမိဳင္ အသာျမဴးလို ့ ဘနဖူးသိုက္တူးေနသူရဲ ့အသံ ၊
အခ်ိန္ကကုစားလို ့ေသေသာသူၾကာရင္ေမ့တတ္သူရဲ ့တိုက္ပံု၀တ္သံ ၊
သူခိုးေသေဖာ္ညိရင္း ခ်စ္သူကိုမုန္းသူျဖစ္ေစသူရဲ ့အသံ ၊

အသံေတြ ၊ အသံေတြ ၊ အသံေတြ

အဲဒီအသံေတြမွာ
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမပါဘူး ၊
ငတ္ေနသူေတြအတြက္ စားစရာမပါဘူး ၊
မတရားမႈေတြအတြက္ ဥပေဒမပါဘူး ၊
ဒီမိုကေရစီမပါဘူး ၊
လူ ့အခြင့္အေရးမပါဘူး ၊
ဒီမိုကေရစီအေျခခံတဲ့ နုိင္ငံေရး၀န္းက်င္ တည္ေဆာက္ေရးမပါဘူး ၊
အနာဂါတ္အတြက္ စကားမပါဘူး ၊
အဖိႏွိပ္ခံေတြအတြက္ လြတ္ေျမာက္ေရးမပါဘူး ၊
အသိအမွတ္ျပဳမႈ မပါဘူး ၊
စစ္ေဘးဒဏ္ခံေနရသူအတြက္ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မပါဘူး ၊
ပံုပ်က္ေနတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားေတြအတြက္ အေၾကာက္တရားမပါဘူး ၊
ျပိဳလုဆဲဆဲ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းအတြက္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်မႈ မပါဘူး ၊
ငရဲျပည္က က်မ္းစာအုပ္ကို ဖ်က္ဆီးမဲ့အေၾကာင္းမပါဘူး ၊
ခေလးငယ္ေတြအတြက္ စာသင္ခန္း မပါဘူး ၊

စာနာမႈေတြမပါဘူး ၊
အသိတရားေတြမပါဘူး ၊
အရွက္တရားေတြမပါဘူး ။



ဒါေပမဲ့
မေရရာတဲ့ ညီညြတ္ေရးပါတယ္ ၊
ဟန္ေဆာင္ေဆြးေႏြးပြဲေတြပါတယ္ ၊
ပြဲစားလုပ္ငန္းႀကီးထြားေစတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာပါတယ္ ၊
ေရေပၚဆီျဖစ္ေစတဲ့ ေဖာက္ျပန္မႈေတြပါတယ္ ၊
မယ္ေဘာ္ျဖစ္သြားတဲ့ ဟန္ေတြပါတယ္ ၊
၂၀၀၈ ကိုျခံဳအိပ္ေနသူေတြ အထင္မလြဲေစဖို ့လုပ္ကြက္ေတြပါတယ္ ၊
အခ်င္းခ်င္း သင္းသတ္မႈေတြပါတယ္ ၊
ေနာက္ေက်ာ ဖေနာင့္နဲ ့ေပါက္တဲ့ အေရြ ့ေတြပါတယ္ ၊
ဥပေဒေရးစရာမလိုတဲ့ လြတ္ေတာ္လုပ္တမ္း ကစားပြဲေတြပါတယ္ ၊
ခိုးရာပါ ပစၥည္းေတြ ေ၀ခြဲေရးပါတယ္ ၊
လစ္တမတ္စကၠဴလို ယုံၾကည္မႈေတြပါတယ္ ၊
ခရုိနီေမြးျမဴေရးပါတယ္ ၊
အစြန္းအထင္းမ်ားစြာနဲ ့ ယဥ္ေက်းမႈကို ေမ့ေလ်ာ့မႈေတြပါတယ္ ၊
လက္ေ၀ခံဘ၀အတြက္ ေက်နပ္မႈေတြပါတယ္ ၊
သားသတ္သမားကို ဘုရားအေလာင္းပမာေျပာေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းအတုေတြပါတယ္ ၊
ေစ်းကြက္တင္ထားနုိင္တဲ့ အမိ်ဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာပါတယ္ ၊
တိုင္းရင္းသားမ်ား တကယ္မညီညြတ္ေရးဆိုတာ ပါတယ္ ၊
မင္းလည္းယူ ငါလည္းယူဆိုတဲ့ မူေတြပါတယ္ ၊
သူ ့လူကိုယ္ဘက္သားေတြပါတယ္ ၊
အခန္းအနား နုိင္ငံေရးေတြပါတယ္ ၊ ခုတုံးလုပ္မႈေတြပါတယ္ ၊
ဆန္ ့က်င္သူေတြကို ထိုးဖို ့လက္ညိဳးပါတယ္ ၊
ပိုးလိုးပက္လက္လန္ေနတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ေတြပါတယ္ ။

ဘ၀ေမ့မႈေတြ ပါတယ္ ၊
လိမ္ညာမႈေတြ ပါတယ္ ၊
ရက္စက္မႈေတြ ပါတယ္ ။

တကယ္ဆိုေတာ့ ေခတ္ႀကီးကိုက မေကာင္းတာပါ ၊
ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲက က်ေပ်ာက္သြားတဲ့
ရိုးသားမႈဆိုတာကလည္း ၊ အခြင့္အေရးနဲ ့ဖလွယ္နူိင္သူေတြအတြက္ေတာ့
ေဘးထြက္ပစၥည္းတခုပဲေပါ့ ၊
စာသင္ခန္းကိုလြမ္းမိျပီး ၊ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းယုံကလြဲလို ့၊
ဘာမ်ားတတ္နိူင္ဦးမွာလဲ ။

ဘာေၾကာင့္နာမည္ႀကီးႀကီး
တခု နာမည္ႀကီးရင္ တျခားကိစၥ အကုန္လုပ္ခြင့္ရွိတဲ့ ေခတ္
အခု ဗမာျပည္မွာ နာမည္ႀကီးရင္ အကုန္လုပ္တတ္သြားတဲ့ ေခတ္
ဟုိအရင္က စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ရင္ အကုန္လုပ္တတ္သြားသလိုမ်ိဳးပ ။

ေရွးသေရာအခါက ဒီႆပါေမာကၡဆရာႀကီးရဲ ့
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းဆင္းေတြလိုပဲ
အႏုေရာ အၾကမ္းေရာ အစုံရတယ္ ၊
ထူးျခားခ်က္က -
အဌာရသ ၁၈ ရပ္ ေတာင္မကဘူးဆိုပဲ ။

ဘီလူးမျဖစ္ေသးေပမဲ့ ၊ အတတ္ၾကဴးေနသူေတြကဆိုတယ္
ဒီမိုကေရစီေရး
နုိင္ငံေရး
ပညာေရး
က်မ္းမာေရး
စီးပြားေရး
လူ ့အခြင့္အေရး
တိုင္းရင္းသားအေရး
အလုပ္သမားအေရး ၊ လယ္သမားအေရး
ျပည္သူေတြ ၀မ္း၀ေရး
ဘာအေရး ညာအေရး ပါးပါးေလးပါတဲ့
ဒါေတြထက္
သူတို ့အေရးက ပို ႀကီးဆိုပဲ ။

အားလုံးက အစီအစဥ္တက်မဟုတ္ေပမဲ့
သူတို ့က အစီအစဥ္က်တယ္ ။

သူငယ္ခ်င္းေရ
အေျပာင္းအလဲအတြက္ေတာ့
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္ရွက္တတ္တဲ့ စိတ္မ်ိး
ရွိလာတဲ့ေန ့အထိ ေစာင့္ၾကပါစို ့ ။

ေအာ္ ေငြရတု တဲ့လား ။

ငါကေတာ့
အခုေလာေလာဆယ္မွာ
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညနက္္နက္ႀကီးထဲက
ဟစ္ေအာ္ေနသံေတြကိုပဲ ၾကားေနရေလရဲ ့ ။ ။ ။

Zaw Win

ဗကသ/လူ႕ေဘာင္သစ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုသက္ထြန္း ရဲ့ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပံု ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ ခံစားမႈကဗ်ာ 

သက္ထြန္း
( ၁ ၊ ၈ ၊ ၂၀၁၃ )

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10153086694505788&set=a.197492240787.257386.729135787&type=1