နယုန္လျပည့္ မဟာသမယေန႔

 ✏ သိေကာင္းစရာ မဟာသမယအခါ ✏

နယုန္လျပည့္ေန႔ကို “မဟာသမယေန႔”ဟူ၍ ပညာရွိ
ပုဂၢိဳလ္တုိ႔က အတည္ျပဳ သတ္မွတ္ၾကပါသည္။
မဟာသမယ၌ မဟာ က-တစ္ပုဒ္၊
သမယ က-တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။
မဟာ-ႀကီးက်ယ္မ်ားျပားေသာ+သမယ=
နတ္ျဗဟၼာတုိ႔၏ အစည္းအေဝး၊
မဟာသမယ- “မ်ားစြာေသာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔
အစည္းအေဝး” ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ရပါသည္။
ထိုနတ္ျဗဟၼာတုိ႔ အစည္းအေဝး၌ ေဟာၾကားအပ္ေသာ
သုတၱန္မ်ားကို “မဟာသမယသုတ္”ဟု
ေခၚၾကရေပသည္။

ထို  “မဟာသမယသုတ္”မ်ားကို ရြတ္ဆိုၾကေသာ
လူပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား နတ္တုိ႔က ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးၾကေပသည္။
ေဘးရန္အႏၲရာယ္မ်ားကင္းေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္
ၾကေပသည္။ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာမ်ားရရွိေအာင္
ေဆာင္ရြက္ေပးတတ္ၾကေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍
ေရွးသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ အိမ္သစ္၊ ေနရာသစ္၊
ၿမိဳ႕ရြာသစ္မ်ား တည္ေဆာက္ၾကေသာအခါ
ဤမဟာသမယသုတၱန္မ်ားကုိရြတ္ဆုိၾကေပသည္။
ရြတ္ဆုိ၍ တည္ေဆာက္ၾကေပသည္။

ဤမဟာသမယသုတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏
အေၾကာင္းမွာ တစ္ခ်ိန္ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္
သကၠတိုင္း ကပိလဝတ္ျပည္၏အနီး မဟာဝုန္ ေတာႀကီး
ထဲ၌ ရဟႏၲာငါးရာႏွင့္ အတူတကြသီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္
မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာငါးရာ တုိ႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ဖူးျမင္ျခင္းငွာ တစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္မွ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔
သည္ စုေဝး လာေရာက္ၾကကုန္၏။

မဟာဝုန္ေတာႀကီးအတြင္း၌ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္
အတူတကြ သီတင္းသံုးေနထုိင္ၾကေသာ ရဟႏၲာငါးရာ
တုိ႔သည္ တစ္ေန႔တည္းမွာပင္ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကေသာ
ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။
အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ႏုပ်ဳိၾကေသးသည့္ မင္းမ်ဳိးမ်ားမွ ျဖစ္လာၾကေသာ ရဟႏၲာမ်ား  ျဖစ္ၾကေပသည္။ထိုမင္းမ်ဳိးမင္းသားငယ္တုိ႔၏ ရဟႏၲာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာရျခင္း၏အေၾကာင္းမွာသိဖြယ္ရာေကာင္းလွ
ပါေပသည္။ ႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းတုိ႔၏ စစ္ေျပၿငိမ္းရာမွ
ျဖစ္လာၾကေသာ ရဟႏၲာမ်ားျဖစ္ၾကေပသည္။

“ရန္ေျပ မာန္ေျပ ရဟႏၲာမ်ား”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ထိုမင္းမ်ဳိး ရဟႏၲာငါးရာတုိ႔၏ လူ႔ဘဝက
ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ တိုင္းျပည္တုိ႔သည္ သကၠတိုင္း၊
ကပိလဝတ္ျပည္ႏွင့္ ေကာလိယျပည္တုိ႔ ျဖစ္ၾကေပသည္။
ရဟႏၲာငါးရာတုိ႔တြင္ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေသာရဟႏၲာတုိ႔သည္
ကပိလဝတ္ျပည္သားမင္းမ်ဳိးရဟႏၲာမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။
ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေသာရဟႏၲာတုိ႔သည္ ေကာလိယျပည္သား
မင္းမ်ဳိးရဟႏၲာမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။

သကၠတုိင္း၊ကပိလဝတ္ျပည္ႏွင့္ ေကာလိယျပည္
ႏွစ္ျပည္ေထာင္ တုိ႔၏အၾကား၌ ေရာဟိဏီမည္ေသာ
ျမစ္ငယ္တစ္ခုရွိေပသည္။ ထိုျမစ္၏ တည္ရွိပံုမွာ ငါးၾကင္း
အၿမီးကဲ့သုိ႔ ျမစ္၏အရင္းအစ၌ တစ္ခုတည္းသာ
ျဖစ္၏။ ျမစ္၏အဖ်ား၌မူ လက္ဝဲ၊ လက္ယာအားျဖင့္
ျမစ္ႏွစ္ခြ ကြဲသြားေလ၏။

ျမစ္ႏွစ္ခြတုိ႔၏ ကမ္းပါးတုိ႔၌ တစ္ဖက္ေသာျမစ္၏
ကမ္းပါးတြင္ ကပိလဝတ္ျပည္သူတုိ႔က ေရသြင္းကာ
လယ္ယာတုိ႔ကို စိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္ၾက၏။
တစ္ဘက္ေသာျမစ္၏ ကမ္းပါးတြင္ ေကာလိယ
ျပည္သူတုိ႔က လယ္ယာတုိ႔ကို စိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္ၾက၏။

နယုန္လျပည့္ သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ မုိးေကာင္းေကာင္း
မရြာေသးသည္ျဖစ္၍ ေရာဟိဏီ ျမစ္ေရနည္းပါးလာ၏။
ေကာက္ပင္တုိ႔သည္ ေရမရၾက၍ ညိႇဳးႏြမ္းလာၾက
ေပသည္။ ေရာဟိနီျမစ္မွေရကို ႏွစ္ဘက္လံုး အညီအမွ် ယူၾကလွ်င္ ေရမရႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ကာလိယျပည္သူတုိ႔
က “အကြၽႏု္ပ္တုိ႔၏ ေကာက္ပင္မ်ားသည္ ေရတစ္ႀကိမ္
သြင္းလိုက္ရလွ်င္ သီးႏံွမ်ား ေအာင္ျမင္သြားမည္
ျဖစ္ေပသည္။ ကပိလဝတ္ျပည္သူတုိ႔ဘက္မွ ျမစ္ကို
ပိတ္ထား၍ အကြၽႏု္ပ္တုိ႔အား ေရကိုေပးပါေလာ့”
ေတာင္းဆိုၾကကုန္၏။

ကပိလဝတ္ျပည္သူတုိ႔ကလည္း “အကြၽႏု္ပ္တုိ႔၏
ေကာက္ပင္မ်ားသည္လည္း ေရတစ္ႀကိမ္သြင္းရလွ်င္
သီးႏံွမ်ားေအာင္ျမင္သြားႏုိင္သည္။ အကြၽႏု္ပ္တုိ႔အား
ထိုျမစ္ေရကိုေပးပါေလာ့”ဟု ေတာင္းဆိုၾကကုန္၏။
ေကာလိယျပည္သူတုိ႔ကလည္း မေပးႏုိင္ဟုဆို၍
အျငင္းပြားကာ အခ်င္းခ်င္း ခိုက္ရန္ျဖစ္ၾကကုန္၏။
ရိုက္ႏွက္ၾကကုန္၏။ မင္းမ်ဳိးတုိ႔ကိုလည္း နာၾကည္းစြာ
ထိခိုက္ေအာင္ ဆဲေရးၾကကုန္၏။

❖ ေကာလိယျပည္သား လယ္သမားတုိ႔က
“ကပိလဝတ္ျပည့္ရွင္ သာကီဝင္မင္းတုိ႔သည္ မင္းအျဖစ္၌
မာန္တက္ေနၾကသည္။ တကယ္စင္စစ္ေတာ့ သင္တုိ႔၏
မင္းေတြဟာ ေခြး၊ေျမေခြးစေသာ တိရစၧာန္မ်ားကဲ့သုိ႔
ႏွမရင္းမ်ားႏွင့္ထိမ္းျမား၍ ယုတ္ရင္းေသာ အိမ္ေထာင္မႈ
ကို ျပဳၾကသည္”
ဟု ေရရြတ္ဆဲေရးၾကကုန္၏။

❖ ကပိလဝတ္ျပည္သား လယ္သမားတုိ႔ကလည္း
“ေကာလိယတုိ႔သည္ မင္းအျဖစ္၌ မာန္တက္ေနၾကသည္။
တကယ္စစ္စစ္ေတာ့ သင္တုိ႔၏ မင္းေတြဟာ ႏူနာစြဲ၍
ကိုးကြယ္ရာမဲ့ ျဖစ္ၾကၿပီး၊ကုေလာပင္၏ အေခါင္းတြင္းသုိ႔
ဝင္ကာ ပုန္းေအာင္းေနၾကရေသာ အႏူမ်ဳိးေတြ
ျဖစ္ၾကေပသည္” ဟု နာၾကည္းစြာ ဆဲေရးၾကကုန္၏။

ဤႏွစ္ဘက္ေသာ လယ္သမားတုိ႔၏ ဆဲေရးေျပာဆုိၾက
ေသာ စကားတုိ႔ကို ႏွစ္ဘက္ေသာမင္းတုိ႔ တစ္ဆင့္ၾကား
ၾကေသာေၾကာင့္ စစ္တိုက္ဖုိ႔ရာ ႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းတုိ႔
သည္ စစ္သည္ဗုိလ္ပါ အလံုးအရင္းျဖင့္ ထြက္လာၾက
ကုန္၏။

ထိုကဲ့သုိ႔ စစ္တိုက္ၾကမည့္ အေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရား
ျမင္ေတာ္မူ၍ ေကာင္းကင္၌ တည္ေတာ္မူကာ ေရာင္ျခည္
ေတာ္တုိ႔ကို လႊတ္ေတာ္မူလ်က္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ကပိလဝတ္ျပည္မင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္သည္ေတာ္တုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ေကာင္းကင္၌ ျမင္သည္ရွိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္၌  သူတစ္ပါးတုိ႔ကို ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ရန္ မသင့္ေတာ္ေပ။
ေကာလိယျပည္မင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္သည္ဗိုလ္ပါတုိ႔က
“မိမိတုိ႔အား အလိုရွိသည့္အတိုင္း ႏွိပ္စက္ၾကေတာ့”
ဟု လက္နက္တုိ႔ကို စြန္႔ပစ္ကာ ျမတ္စြာဘုရားကို
ထိုင္၍ ရွိခိုးေနၾကကုန္၏။

ေကာလိယျပည္သား မင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္သည္ဗိုလ္ပါ
တုိ႔သည္လည္း ကပိလဝတ္ျပည္သားမင္းသားမ်ား
စစ္သည္မ်ားႏွင့္တူစြာ လက္နက္မ်ားကို စြန္႔ပစ္ကာ
ျမတ္စြာဘုရားကို ထိုင္၍ ရွိခိုးၾကေလကုန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သိေတာ္မူလ်က္ႏွင့္ပင္ ႏွစ္ဘက္ေသာ
ျပည္သား မင္းသားမ်ားကုိ “သင္တုိ႔အဘယ္ကိစၥျဖင့္
လာၾကသနည္း” ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
“တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ ေပ်ာ္ပြဲစားရန္ လာၾကသည္
မဟုတ္ပါ။စစ္တုိက္ဖုိ႔ရန္ လာၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္ဘုရား”
ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။ “အဘယ္ေၾကာင့္
စစ္တိုက္ၾကမည္နည္း”ဟု ေမးေတာ္မူရာ
“ေရရရွိေရး ျပႆနာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား”
ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကေလ၏။

ေရထက္ ေျမက အဖိုးထိုက္တန္သည္။
ေျမထက္ မင္းမ်ဳိးတုိ႔က အဖုိးထုိက္တန္သည္။
ေရကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ မင္းမ်ဳိးတုိ႔ကုိမပ်က္စီးၾကေစလင့္။
အရာမဟုတ္သည့္၌ ရန္မူျခင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးၾကေသာ
ဖႏၵနဇာတ္ေတာ္။ပညာမဲ့တုိ႔၏စကားေၾကာင့္
ပ်က္စီးၾကေသာ ပထဝီဥျႏၵိယဇာတ္ေတာ္။
အားေသးေသာ္လည္း အားႀကီးသူအား ပ်က္ဆီးေစေသာ
လဋဳကိကဇာတ္ေတာ္ တုိ႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
ထုိ႔ေနာက္ ညီညြတ္ျခင္း၏ အက်ဳိးတရားတုိ႔ကို
ျပေသာ “ရုကၡဓမၼဇာတ္၊ ၀ဋၬကဇာတ္ကိုလည္း
ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

ထိုအခါမင္းမ်ဳိးတုိ႔သည္ ဤစစ္ေျမျပင္သုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား
မႂကြလာခဲ့လွ်င္ ငါတုိ႔အားလံုးေသြးေခ်ာင္းစီး၍ေသေၾက
ပ်က္စီး ၾကကုန္လတၱံ။ယခုအခါ အသက္ေသရျခင္းေဘးမွ ခ်မ္းသာၾကရေပၿပီ။ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေတာမထြက္ခဲ့
လွ်င္ စၾကာဝေတးမင္းႀကီးျဖစ္မည္။အျခံအရံမင္းသား
စြာႏွင့္ ေနရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ယခု ဘုရားျဖစ္သည့္အခါ
မွာလည္း မင္းသားအျခံအရံမ်ားႏွင့္ ေနရမွသာ သင့္ေတာ္
မည္ဟုဆုိၾကကာ ကပိလဝတ္ျပည္မင္းမ်ဳိးမွ မင္းသား
ႏွစ္ရာငါးဆယ္၊ ေကာလိယျပည္ မင္းမ်ဳိးမွ မင္းသား ႏွစ္ရာငါးဆယ္တုိ႔ကို ျမတ္စြာဘုရားအားအပ္ႏွင္းၾက
ေလကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမင္းသားငါးရာတုိ႔ကို ဧဟိဘိကၡဳေခၚေတာ္မူ၍ရဟန္းျပဳေပးေတာ္မူလိုက္၏။

ထိုရဟန္းငါးရာတုိ႔သည္ သားမယားတုိ႔ထံမွ သတင္း
စကားမ်ားကို ခဏခဏၾကားရေသာေၾကာင့္ လြန္စြာ
ပ်င္းရိၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုအေၾကာင္းကို
သိေတာ္မူ၍ ဟိမဝႏၲာ၌ရွိေသာ ကုဏာလေရအိုင္၏
ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ရာ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ခ်ီးမြမ္းေျပာၾကား
ကာ ကုဏာလအိုင္သုိ႔ လိုက္ခဲ့ၾကေလာ့ ဟုဆိုကာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ေကာင္းကင္မွ ေခၚေဆာင္သြားေတာ္မူေလ၏။

ကုဏာလေရအိုင္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ
“မသိတာကို ေမးၾကေလာ့” ဟု ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကား
ေတာ္မူ၏။ ရဟန္းငါးရာတုိ႔သည္ မျမင္ဖူးၾကေသာ ငါးတုိ႔ကို ေမးၾကကုန္၏။မျမင္ဖူးၾကေသာ တိရစၧာန္
တုိ႔ကို ေမးၾကကုန္၏။ မျမင္ဖူးၾကေသာသစ္ပင္တုိ႔ကို
ေမးၾကကုန္၏။ ေမးတိုင္း၊ေမးတိုင္း အမည္နာမႏွင့္တကြ
ျမတ္စြာဘုရား ေျဖၾကားေတာ္မူေလ၏။

ထိုသုိ႔ေျဖၾကားေနသည့္အခိုက္အတန္႔၌ပင္ငွက္ႏွစ္ေကာင္
တုိ႔သည္ ခ်ီ၍ အလယ္တည့္တည့္၌  ငွက္မင္းကို ထိုင္ေစ
လ်က္ ပ်ံသန္းလာၾက၏။ ေရွ႕ေနာက္ဝဲယာတုိ႔မွလည္း ငွက္အေပါင္းတုိ႔ျခံရံကာ ပ်ံသန္းလာျက၏။ ဤကဲ့သုိ႔ အံ့ဩဖြယ္ရာ ပ်ံသန္းလာၾကသည္ကို ရဟန္းငါးရာတုိ႔ ျမင္ၾကေလ၏။

တုတ္တံ၏အလယ္၌ ထိုင္လ်က္ တည္၍လိုက္ပါေသာ
ငွက္သည္ ငွက္တုိ႔၏မင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ တုတ္တံကို
ႏွဳတ္သီးျဖင့္ ခ်ီလာေသာ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ ဝဲယာမွ
ပ်ံသန္းလိုက္ပံၾကေသာ ငွက္အေပါင္းတုိ႔သည္ အျခံအရံမ်ား ျဖစ္ၾကေပလိမ့္မည္ဟု ရဟန္းငါးရာတုိ႔ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။

ထုိ႔သုိ႔ ေျပာဆုိေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားက
“ခ်စ္သားရဟန္းတုိ႔၊သင္တုိ႔မွတ္ထင္ေျပာဆိုသည့္အတိုင္း
မွန္ေပသည္။ ဤငွက္အမ်ဳိးအႏြယ္တုိ႔သည္ရွည္ျမင့္စြာ
ေသာ ဘဝသံသရာက ငါဘုရား၏ အမ်ဳိးအႏြယ္မ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္”ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

ရဟန္းေတာ္မ်ားက “ျမတ္စြာဘုရား၊ဤငွက္မ်ဳိး၌
ျမတ္စြာဘုရား ပါရမီႏုစဥ္က ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အတိတ္
ဇာတ္ေၾကာင္းကို သိလိုၾကပါသည္။ ေဟာၾကားေတာ္မူပါ
ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကသျဖင့္“ကုဏာလဇာတ္” ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

ကုဏာလဇာတ္ကို နာၾကားရေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္
စိတ္ၾကည္ႏူး ႏွစ္သက္မႈပီတိမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။
ပီတိကို အမွီျပဳ၍ ကိုယ္စိတ္တုိ႔၏ ၿငိမ္းေအးမႈ ပႆဒၶိမ်ား ျဖစ္ၾကရေပသည္။ ပႆဒၶိကိုအမွီျပဳ၍ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ သမာဓိမ်ား ျဖစ္ၾကရေပသည္။
သမာဓိကို အမွီျပဳ၍ ရုပ္နာမ္ ေၾကာင္းက်ဳိး
အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱတုိ႔ကိုသိေသာ ဝိပႆနာဉာဏ္မ်ား
ျဖစ္လာၾကေပသည္။ ဝိပႆနာဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္
ရင့္က်က္လာၾကၿပီးလွ်င္ အဘိဉာဏ္ရေသာ ေသာတာပန္
ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္သြားၾကေလ၏။

ထိုရဟန္းေတာ္တုိ႔ အဘိညာဥ္ရေသာ ေသာတာပန္
ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္သြားၿပီးေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္
ထိုရဟန္းေတာ္တုိ႔ကို ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ေခၚေဆာင္၍
မဟာဝုန္ေတာသုိ႔ ျပန္ႂကြေတာ္မူ၏။ လိုက္ပါသြားၾကေလ
ကုန္၏၊ မဟာဝုန္ေတာသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ
ထို ရဟန္းေတာ္တုိ႔အား အထက္ မဂ္ဖိုလ္ (၃)ပါးအတြက္
ကမၼ႒ာန္းတရားမ်ားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကား
ေပးသနားေတာ္မူ၏။ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ
အရပ္သုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ကာ ဝိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းတရားကို
ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကသျဖင့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ား
ျဖစ္သြားၾကေလ၏။

ထိုရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ ရရွိခဲ့ၾကေသာ ရဟႏၲာ
အျဖစ ္တရားထူး၊တရားျမတ္မ်ားကို ေလွ်ာက္ထားလို၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ အသီးသီး ေရာက္လာၾကေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားအနီး၌ ရဟႏၲာငါးရာကို ေရာက္ရွိ ေနေသာ
အခ်ိန္သည္ ျမတ္စြာဘုရား (၄)ဝါရၿပီးေသာအခါ
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၇ခုနယုန္လျပည့္ေန႔လေရာင္ထိန္
လင္း ရွဳခင္းသာယာ ညဥ့္အခ်ိန္အခါ ျဖစ္ေပသည္။

လေရာင္ထိန္လင္း ရွဳခင္းသာယာ ထိုနယုန္လျပည့္
ညဥ့္အခါ၌ ကိေလသာအညစ္အေၾကးတုိ႔မွ ကင္းစင္၍
ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိေလသာအညစ္အေျကးကင္းစင္
ၾကေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ငါးရာတုိ႔ ခေညာင္းဝန္းရံလ်က္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူၾက၏။ ထိုသုိ႔ ေနေတာ္မူၾကသည္
ကို ျမင္ၾကေသာ မဟာဝုန္ေတာအနီးအနား၌ ရွိေနၾကေသာ နတ္တုိ႔သည္ ျမင္ၾကကုန္၏။

ထုိ႔သုိ႔ ျမင္ၾကေသာအခါ
“အေမာင္နတ္တုိ႔ ၊ လာၾကကုန္ေလာ့၊ျမင္ျခင္း၊တရားနာျခင္း၊ သံယာဖူးျမင္ျခင္းတုိ႔သည္
အက်ဳိးမ်ားလွ၏။ လာၾကကုန္ေလာ့၊ သြားၾကကုန္စုိ႔”
ဟု မ်ားစြာေသာ အသံတုိ႔ျဖင့္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကကာ
သြားေရာက္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟႏၲာငါးရာတုိ႔ကို
ရွိခိုးကာ ေနၾကကုန္၏။

ထိုနတ္တုိ႔၏ ေႂကြးေၾကာ္သံတုိ႔ကို အဆင့္ဆင့္ၾကားၾက၍
တစ္ေသာင္းေသာ စၾကဝဠာတိုက္တုိ႔မွ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔
စုေဝး ေရာက္လာၾကကုန္၏၊ ဤစၾကဝဠာတိုက္၌
နတ္ျဗဟၼာတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္က်ပ္၍ေန၏။ အလြန္သိမ္ေမြ႕
ေသးငယ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ဖန္ဆင္း၍ ေနၾကရကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရား၏အနီးတြင္ သားၿမီးတစ္မွ်င္ (ဆံပင္တစ္မွ်င္)မွ်ေသာ ေနရာ၌ တစ္ဆယ္၊ႏွစ္ဆယ္၊သံုးဆယ္ေသာနတ္ျဗဟၼာတုိ႔ ေနၾကရကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေဝးေသာေနရာတုိ႔၌ သားၿမီးတစ္မွ်င္ (ဆံပင္တစ္မွ်င္) မွ်ေသာေနရာတုိ႔၌ ေျခာက္ဆယ္ေသာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အလြန္သိမ္ေမြ႕ ေသးငယ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ဖန္ဆင္း၍ ေနၾကရကုန္၏။

ဤကဲ့သုိ႔ အလြန္မ်ားျပားေသာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔ စည္းေဝး
ေရာက္လာၾကေသာအခါ ေရွးဦးစြာ ထိုနတ္ျဗဟၼာတုိ႔၏
အမည္တုိ႔ကို ေဖာ္ထုတ္၍ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
ထုိ႔ေနာက္ နတ္ျဗဟၼတုိ႔၏ စရိုက္အားေလ်ာ္စြာ
မဟာသမယသုတၱန္ ေျခာက္သုတ္ကို
ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
(၁)။ တပ္မက္ျခင္း = ရာဂစရိုက္မ်ားေသာ
နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အား သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္၊
(၂)။ ၾကမ္းတမ္း ျပစ္မွားျခင္း = ေဒါသစရိုက္မ်ားေသာ
နတ္တုိ႔အား ကလဟဝိဝါဒသုတ္၊
(၃)။မသိေတြေဝျခင္း - ေမာဟစရိုက္မ်ားေသာ
နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အား မဟာဗ်ဴဟာသုတ္၊
(၄)။ ၾကံစည္ျခင္း = ဝိတက္စရိုက္မ်ားေသာ
နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အား စူဠဗ်ဴဟာသုတ္၊
(၅)။ ယံုၾကည္ျခင္း = သဒၶါစရိုက္မ်ားေသာ
နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အား တုဝဋကသုတ္၊
(၆)။ အသိဉာဏ္ရွိျခင္း - ဗုဒၶိစရိုက္မ်ားေသာ
နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အား ပုရာေဘာဒသုတ္၊
ဟူေသာ ၆-သုတ္ တုိ႔ကို ေဟာၾကားပါသည္။
(မဟာဝဂၢ-႒၊၂၆၆)

တစ္သုတ္ တစ္သုတ္တုိ႔၏ ေဟာၾကားျခင္း အဆံုးအဆံုး၌ ကုေဋ တစ္သိန္းေသာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကသည္။ ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊အနာဂါမ္ျဖစ္သူတုိ႔လည္း မေရ
တြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပားၾကေလသည္။နတ္ျဗဟၼာ
တုိ႔အတြက္ အလြန္အက်ဳိးမ်ားေသာ သုတၱန္မ်ားျဖစ္ၾက၍ ဤမဟာသမယသုတၱန္မ်ားကို ရြတ္ဆိုေသာပုဂၢိဳလ္တုိ႔
အား နတ္ျဗဟၼာတုိ႔က အထူးေစာင့္ေရွာက္ၾကသျဖင့္
ေဘးရန္ကင္း၍ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကို
ရရွိႏုိင္ၾကေပသည္။ ။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist Association】
-【မဟာစည္နာယက၊အဂၢမဟာ
ကမၼ႒ာနာစရိယ၊အရွင္ကု႑လာဘိဝံသ-
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး】
Credit