တာရာမင္းေ၀ ကဗ်ာစုစည္းမႈ

တာရာမင္းေ၀ ကဗ်ာစုစည္းမႈ
Sep 26, '10 6:31 PM
for everyone

♥တာရာမင္းေ၀ ကဗ်ာစုစည္းမႈ♥♥
ဇ
က်ြန္ေတာ့္ကို ဇိကုပ္ျပီး
နတ္ျပည္မပို့ၾကပါႏွင့္.........

.
ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္သြားမည္.......
ကိုယ္ကိုဇိလာကုပ္တာမ်ိဳး
က်ြန္ေတာ္မၾကိဳက္ပါ........
မနာတတ္ဘူးဆိုလွ်င္ေတာင္
ယားေတာ့ယားတတ္သည္........
ထိုသို့ျဖင့္ဇာတ္ၾကီးက
ေမ်ာသြားသည္...........
ဇာတ္ေမ်ာကို လိုက္ဆယ္ရင္း
ပင္လယ္ကပါ ေမ်ာသြားသည္
ဘာမွမက်န္ရစ္ခဲ့.......

တာရာမင္းေ၀

အ
အေထြအထူးေျပာစရာ
မရွိပါ............
အစကတည္းက(အ)ေနေသာ
၀တၳဳပါ.........
အဂ္လိပ္လိုအဲန္႕(end)ဟုေျပာလွ်င္
ရနိုင္ပါသည္........
သို့ေသာ္က်ီးကန္းခလုတ္တိုက္သံ
ႏွင့္တူေန၍မေျပာေတာ့ပါ......
ဘာပဲေျပာေျပာ၀တၳဳက
ျပီးသြားပါျပီ.........
၀တၳဳႏွင့္အတူအရာအားလံုးကိုလည္း
ျပီးလိုက္ေစျခင္ျပီ..........
ဖတ္သူကိုေရာ
မဖတ္သူကိုေရာ
အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္.................

တာရာမင္းေ၀
ဟ
ဟတ္တတ္ကြဲခြင့္ျပဳပါ
အက္ေနရတာကိုစိတ္ညစ္လြန္းလို့
ဟတ္တတ္သာကြဲခြင့္ျပဳၾကပါ
ဘယ္လိုအေျခေနမွာမွ
ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာမလုပ္ခဲ့ပါဘူး
ဘယ္တုန္းကမွလည္းဟန္က်ပန္က်
မရွိခဲ့ပါဘူး
ေစ်းသည္ေအးၾကြယ္နဲ႔
သီခ်င္းအတူဆိုဘူးယံုေလာက္ပါ
ဟိုတုန္းကဟုန္းဟုန္းေတာက္ျခင္ခဲ့သမွ်
ခုေတာ့လည္း
ျငိမ္းခ်မ္းသင္းျမခ်င္ျပီ

တာရာမင္းေ၀
ဖ
ၼဤ၀တၳဳကိုဖာသိဖာသာ ဖတ္ပါ
ေဖာျခင္းေသာျခင္း ဖတ္ပါ
ဖီလာကန္႔လန္႔ ဖတ္ပါ္္
ဖက္လွဲတကင္း ဖတ္ပါ
ျဖဳတ္ျခည္းရုတ္ျခည္း ဖတ္ပါ
ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ ဖတ္ပါ
ဖတ္လပ္ ဖတ္လပ္ ဖတ္ပါ
ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးျပီး ဖတ္ပါ
ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းကြဲေအာင္ ဖတ္ပါ
ျဖိဳးျဖိဳးေျဖာက္ေျဖာက္ ဖတ္ပါ
ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကေအာင္ ဖတ္ပါ
ဒါမွမဟုတ္ မဖတ္ပါႏွင့္

တာရာမင္းေ၀
ဧဒင္ဥယ်ာဥ္အသြား
ၵတစ္ေန႔ေတာ့ င႔ါမွာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိလာမွာပဲ...
အဲလိုေျပာေတာ့အားလံုးက ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္....
"ဒါ...မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ ပံုျပင္ပဲ...."
မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ပံုျပင္ဆိုတာ မရွိဘူး....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
ပံုျပင္ထဲမွာ အားလံုးျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ....
လူရွိရင္ အခ်စ္ရွိမွာပဲ.....
အခ်စ္ရွိေတာ့ ဘာျဖစ္မလဲ....
အခ်စ္ရွိေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္မွုေတြရွိမယ္...
စိတ္ကူးယဥ္မွု ရွိေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ....
စိတ္ကူးယဥ္မွုရွိေတာ့ အားေပ်ာ့မွုေတြ ရွိတယ္....
အားေပ်ာ့မွုေတြ ရွိေတာ့.....ဘာျဖစ္လဲ....
အားေပ်ာ့မွုေတြ ရွိေတာ့ ေထာက္ကြက္ မွုေတြ ရွိတယ္...
ေထာက္ကြက္မွုေတြရွိေတာ့ ..ဘာျဖစ္လဲ....
ေထာက္ကြက္မွုေတြ ရွိေတာ့ တံေတာင္ဆစ္ ရွိတာေပါ့ဗ်....
ဟင္..........ဘာဆိုင္လို႔တုန္း.....
သိပ္ဆိုင္တာေပါ့.......
"ရွင္းစမ္းပါဦး"

...........................(တာ ရာ မင္းေ၀)............................
စိတ္
စိတ္မရွည္တဲ့ေန့ဆိုတာရွိၾကမွာပါ
က်ြန္ေတာ္စိတ္မရွည္ခဲ့ဘူး
စိတ္မရွည္လို့
စိတ္မရွည္ေၾကာင္းကို
စိတ္မရွည္စြာ
က်ြန္ေတာ္ေျပာရင္
ခင္မ်ားကစိတ္ရွည္ပါ
ဟိုလူ.............အားနာတယ္
..............အားနာတယ္
....................အားနာတယ္
ရိုင္းတာကကၽႊန္ေတာ္ပါ...............

တာရာမင္းေ၀
ငါႏွင့္သူမ
(၁) က်ြန္ေတာ္မွာ ေက်ာက္သင္ပုန္းေလးတစ္ခ်ပ္ရွိပါသည္...

(၂) ထိုေက်ာက္သင္ပုန္းေလး၏ တစ္ဖက္မ်က္ႏွာတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မီတာခ
လက္ဖက္ရည္က်စိမ့္
ကဗ်ာစာအုပ္ အလုပ္ေလွ်ာက္လႊာ ............ဟု.ေယာက္်ားလက္ေရးျဖင့္
ေရးထားပါသည္.........

(၃) ေက်ာက္သင္ပုန္းကေလး၏ အျခားတစ္ဖက္မ်က္ႏွာတြင္ ကိန္းဂဏန္းမ်ား
ေပါင္းနုတ္ေျမွာက္စားမ်ား မာမီႏွလံုးေရာဂါ ဆယ္လူလာနံပါတ္
.............ဟု မိန္းကေလးလက္ေရးျဖင့္
ေရးသားထာပါသည္................

(၄) က်ြန္ေတာ္သည္ ထိုေက်ာက္သင္ပုန္းေလးကိုေလထဲတြ င္တြဲေလာင္းခ်ထားပါသည္
တစ္ခါတစ္ခါတြင္ ............ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွား၍..............
တစ္ခါတစ္ခါတြင္ပတ္ျခာလည္ေနပါသည္။
ထို့သိုပင္သူအသက္ရွင္ေနပါသည္..................

(၅) ထိုေက်ာက္သင္ပုန္းေလး၏ အမည္မွာ
'' ငါႏွင့္သူမ" ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္ ။။

(၆) မိတ္ေဆြ........
က်ြန္ေတာ္လို ...............ခင္မ်ား....
အဲ့ဒီေက်ာက္သင္ပုန္းေလးမ်ိုဳး....................ရွိဘူးလား.............

တာရာမင္းေ၀

♥♥

ေတေလမွတ္တိုင္

ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ
သမ္းေ၀မႈ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထ
ေဟာင္းေလာင္းပြင္႔ေနတဲ႔..ည။

၀ိညာဥ္ႏွင္းမႈန္တစ္စက္
အိပ္မက္ ၿမင္းခြာ အမွတ္(၁၃)
တစ္ေယာက္တည္း အတံုးအရံုးလဲသူ
ငါ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔..လူ

ဂမၻီရ သစ္ပင္မွာမွ
စြယ္ေတာ္ပြင္႔အို ရွာခ်င္တဲ႔လက္
ကားစင္တင္ၿပီး မီးရႈိ႕သတ္မယ္။

လၿပည္႔၀န္းေရ
ပန္းကႏၱာရမွာ
အမုန္းေတြ လဲ႔ၿပာကြဲအက္
ငါဟာ
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ၿပန္တူးေနတဲ႔
ေပါက္ခၽြန္းတစ္လက္ကြဲ႔ သိရဲ႔လား။

ၿခေသၤ႔နဲ႕ ဘယ္လိုတိုက္တိုက္
ဘီလူးနဲ႔ ဘယ္လိုကိုက္ကိုက္
ခ်စ္မိသူေလာက္ေတာ႔
ဘယ္သူမွ လူမိုက္ မမည္။

ကေ၀မီးေတာက္
ေဆာင္းဦးေပါက္ အရက္တစ္အိုး
ၿမဴခိုးေ၀ေ၀ေက်ာက္ခဲမ်ား
ငါ႔ကိုထားခဲ႔ပါ။

ေတေလမွတ္တိုင္
ေမ်ွာ္စင္ေတြထက္ ပိုခိုင္လာရဲ႔
ေၿခေထာက္ကတစ္ၿခား လမ္းတစ္ၿခား
ငါဘယ္ေတာ႔မွ မသြားဘူး မိန္းကေလးေရ။

တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ

ႏွင္းလူ

ႏွင္းလူဟာ
ဂူထဲမွာ ဘီလူးဒူးတုပ္ထိုင္လ်က္
အေမွာင္ၾကဳတ္ၾကဳတ္ကို ကိုက္ၿမိဳ ၀ါးစားရင္း
ေန နဲ႕လည္း စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကည္႔တယ္။

ရႊံ႕မီးအိမ္နဲ႔ ေ၀႔ပတ္ၿပီး
ေၿမာက္အရပ္ကို ရွာေဖြၾကည္႔ေတာ႔
ဓူ၀ံၾကယ္ ေၾကြသြားတာ ၾကာၿပီတဲ႔။

သူရႈံးသြားတယ္
သူ႔ပါးစပ္ကို သူၿဖဲၿပီး
ေၿမာက္ၿပန္ေလက ေဆာင္းေတြကို ရိုက္ခြဲၾကိတ္ထည္႔
လြမ္းရင္ လိုက္ခဲ႔လို႔ မွာတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔
ေႏြဦးေပါက္ မ်ားစြာကို လြန္ေလၿပီးမွ
ၿပန္လည္ ႏိုးထလာတဲ႔ ေက်ာက္ႏွင္းလူ
ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ ထူတယ္။

ၿပီးေတာ႔
ေသြးေတြကို တဂ်ဳံးဂ်ဳံး ၿပန္ေမာင္း
ေကာင္းကင္ကို
ပိေတာက္ေတြနဲ႔ တေဗာင္းေဗာင္းပစ္ေပါက္
မီးပြင္႕မတတ္၊ ခါးေထာက္ရပ္လိုက္တယ္။

ငါ..(သို႕မဟုတ္)
ႏွင္းလူကေလးရဲ႔ မွတ္တမ္းမွာ
အဲဒီေဆာင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေရးထားမိ
သတိရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ ဖတ္ၾကည္႔လို႔ေပါ႕။

တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ

လယ္သူမ

ကၽြန္ေတာ္႔ ေတာင္ကုန္း ကေလးပါ
အလင္းေတြနဲ႔
ခပ္မို႔မို႔ တည္ေဆာက္ထားတယ္။

ေန႔ရက္ေတြၾကာ
ေႏြအၿပာေတြ ပြင္႔ပြင္႔သြား။
ၿဖတ္သန္းၿပီးသား တိမ္ေတြ
တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ၿပန္ေကြ႔လာၾက။
... ... ...
ကၽြန္ေတာ္ ေပြ႕ပိုက္ခဲ႔ရတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဘာမွ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး ဆြဲဖြင္႔ၿပီး
ေနပူၾကဲၾကဲေတြ သြန္ခ် ပစ္ရတာက လြဲရင္ေပါ႕။

သံေယာဇဥ္ကိုမွ
ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းတတ္တဲ႔ လယ္သူမရယ္
အခုေတာင္ လြမ္းတယ္။

တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔

ဗံုသ ံ

ေခါင္းေလာင္းသံစာတမ္း

(၁)‎
ၾကယ္တာရာေတြစူးစူး၀ါး၀ါးငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ကေဝည
ေမေမ့ … ကိုကၽြန္ေတာ္သတိရလိုက္တာ … ‎
ညဥ့္ငွက္ေတြက ကမၻာအေပၚယံမွာလူးလာပ်ံသန္း
လေရာင္ကိုေတာင္ပံနဲ႔တဖ်န္းဖ်န္း႐ုိက္ၾကတယ္ … ။

ေလာကအတုမွာ … လူသားအတုတစ္ေယာက္
ကိုယ့္ေပါက္ခၽြန္းကိုယ္ထမ္းၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္
ေမေမ … ‎
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ေမေမ့ရင္ခြင္ဟာ
ေသာကကင္းေ၀းတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး “နယ္”ပါ
အခု … ဘယ္မွာလဲ
ဘယ္မွာလဲ … .. ။

ျမဴမႈန္မိုးႏွင္းေတြကေ႐ႊေရာင္ တ၀င္း၀င္းေတာက္
ေမေမ့အုတ္ဂူကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကလိမ့္မယ္
ေကာင္းရာဘံုသို႔သြား အားလံုးကိုေမ့ထားခဲ့ပါေတာ့
ေမေမ … ။

‎(၂)‎
ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသမွ် … ‎
ေမေမ့မ်က္လံုးဟာေဆာင္းရာသီဆန္လြန္းတယ္
ျမဴေတြဖံုး၊ ႏွင္းစက္ေတြဖံုး
ေနေရာင္ေတြလည္းခါးကုန္းေအာင္႐ုန္းခဲ့ရေပါ့

သစ္ကိုင္းေျခာက္ၾကီးကမီးေတာက္ကေ လးကိုေမြးဖြား
ျပာအနႏၱတိုင္ေအာင္ေထြးပိုက္ပ်ိဳးေထာင္သြားသလို
ေမေမဟာ … ‎
သူ႔ကိုယ္သူျဖန္႔ခင္းၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကိုေလွ်ာက္နင္းခိုင္းခဲ့တယ္ … ။

မုသားတစ္လႊာမာယာတစ္ထပ္၊ ဝတ္ရည္တစ္စက္နဲ႔
အို … ခတၱာေရ … ‎
ပုခက္လႊဲေသာလက္ေတြနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိုက္ပ်ိဳးခဲ့႐ံုသာမက
သူမ..ကိုယ္တိုင္က..‎
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆိုရင္ပုခက္ျဖစ္ျပခဲ့တယ္ … ။

‎“အေမ”အျဖစ္
စုန္ေရသစ္စီးေၾကာင္း၊ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလး
ေအးလို႔ေမႊးလို႔ တည္ခဲ့ျပန္တယ္။

‎(၃)‎
ေျခေထာက္ေတြကေလွကားထစ္အတိုင္းတက္သြားၿပီး..‎
လူက … ေလွကားေျခရင္းမွာက်န္ခဲ့ရတယ္
ဘယ္သူမဆို
ကိုယ့္အရိပ္ထဲမွာကိုယ္ျပန္ခိုခ်င္လို႔မရဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ကို “ေမေမ”ျပန္ေပးၾကပါ..။‎

ျပကၡဒိန္ထဲမွာၾကယ္ပြင့္ျပေရးစရာ မလိုတဲ့
သာမန္အညတရမြန္းလြဲအိုတစ္ခုက
‎“ေမေမ့”ကိုလုသြားတယ္ … ။

ေနပူအရပ္ရဲ႕ေကာင္းကင္နကၡတ္ျဖဴမ် ားဟာ
လင္းအားျပင္းထန္၊ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ႏွလံုးသားအတြင္းကို
တ႐ွဴးထိုးဆင္းခ်တယ္ … .။‎
လက္ဖမိုးနဲ႔ဖ်က္ဖ်က္ လက္ဖ၀ါးနဲ႔ဖ်က္ဖ်က္
ပါးေပၚစီးတဲ့မ်က္ရည္စက္ေလးကေတာ့ပ်က္သြားမွာပါ
ဒါေပမယ့္ေမေမရယ္ … ။

‎(၄)‎
ေမေမ့မွာ
နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ ဂႏၱဝင္သကၠရာဇ္မ်ား
ဆက္ထံုး႐ွည္လ်ားလ်ားနဲ႔႐ွိခဲ့တယ္ …. ။

ငယ္ငယ္တည္းက
‎“ဝ”လံုးဘယ္မွာစဖတ္ရမွန္းမသိတဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေမေမ့အေၾကာင္းကိုလည္းခုထိစာလံုးမေပါင္းႏိုင္ခဲ့ဘူး … ။

ေမေမ့မွာ
ဘာသာေဗဒမတူ၊ ဖတ္တဲ့စာခ်င္းမတူ၊ ခူးတဲ့ပန္းခ်င္းမတူ
မိတ္ေဆြနဲ႔မတူတဲ့မိတ္ေဆြေတြ႐ွိတယ္ … ။

ေမေမဟာ
အကၡရာနဲ႔ေဖာ္ျပလို႔မစြမ္းတဲ့၊ ယဥ္ေက်းမႈအခန္းခန္းကို
လႊမ္း႐ံုဖန္ဆင္းထားသူျဖစ္တယ္ … ။

ကၽြန္ေတာ့္ေမေမဟာ
သူမ်ားေမေမေတြထက္ … ႏို႔ရည္ပိုမထြက္ပါဘူး … … .‎
ဒါေပမယ့္မ်က္ရည္ေတာ့ပိုထြက္ရင္ထြက္မယ္ … .‎
ကၽြန္ေတာ္ကလည္းဆိုးခဲ့တယ္ေလ …။‎

‎(၅)‎
ဖုန္မႈန္႔ပ်ံ႕စင္ … ‎
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ကူးတယဥ္ယဥ္တြင္းေဟာင္း
အခု … လင္းႏို႔ေတြေအာင္းေနၿပီေမေမ …။

လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ (၂၀)ေက်ာ္
ကၽြန္ေတာ္ျမင္း႐ုပ္စီးၿပီး၊ သစ္သားခြာၾကီးနဲ႔ခရီးေတြႏွင္
ေမေမ့လက္ခုပ္သံတလြင္လြင္ေပါ့ … ။

စိတ္မလိုရင္ေကာင္းဘိြဳင္ဦးထုပ္ ကိုဆြဲၿဖဲ
ဂ်စ္ကားေတြတက္နင္း၊ ရထား တစ္စင္းလံုးေဆာင့္ကန္
ကၽြန္ေတာ့္ထမင္းပန္းကန္အထူအပါး
ေမေမခြံ႕ေကၽြးမွစားခဲ့တယ္ …။

ေမေမက ဥံဳဖြလို႔မန္းမႈတ္ရင္
ဒုကၡအေပါင္းဟာတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္
ကၽြန္ေတာ့္ေ႐ွ႕ေမွာက္မွာေၾကာက္႐ြံ႕စြာလက္ပိုက္ရပ္ၾကတယ္ … ။

‎“လူကေလးရဲ႕အိပ္ခ်ိန္တန္၊ဗ်ိဳင္ းေ႐ွ႕ကပ်ံ” တဲ့
မိုးအံု႔ေနတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ေမေမ့ပုခံုးမွာမွီတြယ္ငိုက္မ်ဥ္း
ကၽြန္ေတာ္ကလည္းအိပ္ပုပ္ႀကီးတယ္ … ‎
ကၽြန္ေတာ္အိပ္တိုင္းေမေမ့ဗ်ိဳင္းကလည္းေ႐ွ႕မွာပ်ံတယ္ … ။

ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္
ေမေမ့လည္တိုင္ကိုဖက္လို႔ေပါ့ … ။

‎(၆)‎
ဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကိုဖံုးဖို႔
အက်ႌမွာၾကယ္သီးတစ္လံုးလိုေနၿပီ …. ေမေမ … ။

ငယ္ငယ္ကတည္းက ….‎
ေမေမကခံတပ္လုပ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကသူရဲေကာင္းလုပ္
ရန္သူေတြနဲ႔ေဝေဝဆာဆာဓါးခ်င္းခုတ္ဖူးတယ္ …. ။

ကၽြန္ေတာ့္ဘဝေတာက္ေလွ်ာက္
ေမေမဟာခံတပ္ဆန္သူတစ္ေယာက္ပါပဲ … ‎
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာရပ္တည္၊ ကာကြယ္၊ တိုက္ခိုက္
သူမကိုေတာ့ … ျမားအစင္းစင္းစိုက္ခဲ့တယ္ … ။

ကၽြန္ေတာ့္ကိုအလိုလိုက္ … ကၽြန္ေတာ့္ကိုမ႐ိုက္
ကၽြန္ေတာ့္ကို႐ုိက္လည္းကၽြန္ေတာ္မငို … ေမေမပဲငို … ။

ေမေမေျပာတဲ့ေက်းလက္နီတိ
‎“မတတ္ဘဲမန္းရင္တေစၦမုန္းလိမ့္မယ္”‎
ေဆးမ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္ … တဲ့။

‎(၇)‎
ေလကိုေလနဲ႔မႈတ္တာကမွလြဲဦးမယ္ … ‎
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမေမက …‎
ပညာလွလွတတ္ေစခ်င္တာ … အေသအခ်ာေပါ့ …။

ေကာင္းကင္ေပၚက“လ” နဲ႔ဗ်ည္းစာလံုးထဲက“လ”‎
ဘာေၾကာင့္မတူတာလဲ …‎
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အေဖာ္မ်ား
ေက်ာင္းေတာ္မွာသေဘာကြဲျပားၾက …။

ကၽြန္ေတာ္ကလူပ်င္း …‎
သစ္ပင္ေျခရင္းမွာရပ္လိုက္၊ သစ္ပင္ဖ်ားကိုတက္လိုက္
စာေမးပြဲေတြမွာ …‎
အဆင့္ေတြက ၁ မွ ၁၀၀ မေရရာ … ။

တစ္စတစ္စ … ‎
လူငယ္သီခ်င္း၊ ႏွင္းဆီဓားသြား၊ ရင္ၾကားစိုက္နစ္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေတေလကုန္းမွာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာတယ္ … ။
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ေခါင္းမွာ …‎
အိပ္မက္ေတြအေျမႇာင္းေျမႇာင္းထ …‎
ဂမၻီရလမင္းကလည္းဝိုက္အုပ္ျဖာဆင္းက်ေနေတာ့တယ္ … ။

‎(၈)‎
တစ္ရက္မွာ
ျမဴျပာမႈိင္းမႈန္၊ အိပ္မက္ကိုေစာင္လိုၿခံဳဆဲ … ‎
ၾကယ္ေတြအကုန္ေၾကြတဲ့ည
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚႀကိဳးျပတ္က်တယ္ … ။
ကၽြန္ေတာ္ …‎
မေပ်ာ္ေလလြင့္၊ ရင္အနင့္ဆံုးေဆာင္း
ႏွင္းေတြေျပာင္းျပန္စီးေမ်ာလာ … ။

ေမေမဟာ … ‎
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာမယ့္သန္းေခါင္ယံကို ၿခံရံေစာင့္ၾကပ္
အလင္းရဲ႕နတ္သမီးလို … မီးအိမ္ကိုင္ၿပီးေစာင့္ေနတယ္ … ။

နာၾကည္းပင့္သက္၊ အရက္ေသာက္လာတဲ့သား
အေမ့အားစကားမဆို
အေမကား … သားကိုယ္စား မ်က္ရည္မဲ့စြာငို … ။

သား … ‎
ဘဝဆိုတာေရစီးထဲကေဗဒါ … မေရရာဘူးကြဲ႕
ဒါေပမယ့္ … ‎

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရဲ႕ အ႐ုပ္မ်ား၊ အေရာင္မ်ား၊ အရိပ္မ်ား
လႊင့္မပစ္နဲ႔သိမ္းထား …‎
ဝိညာဥ္႐ုန္းကန္ တစ္ေန႔မွာသူတို႔ျပန္႐ွင္သန္လိမ့္မယ္ … ။

ေမေမ့စကားက
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မိုးခါးေရမ်ားကို
တစ္စက္ခ်င္း … တစ္စက္ခ်င္း … တစ္စက္ခ်င္း … ခ်ိဳေစခဲ့ … ။

‎(၉)‎
ဝါဆိုပန္းခူး၊ စံပယ္ဦးတို႔ေမႊးသက္ေဝေဝ
မုတ္သုန္ေလရဲ႕မွတ္တမ္း
မီးကိုလည္းကၽြန္ေတာ္နမ္းခဲ့ … ေရကိုလည္းကၽြန္ေတာ္နမ္းခဲ့ …။

ေမေမဟာ …‎
ၿခံေထာင့္မွာေဒလီယာေတြပ်ိဳးရင္း
မိုးစိုေနတဲ့ဆံႏြယ္ခက္ကိုလက္နဲ႔သပ္တင္
သူမလည္းရင့္က်က္ၾကည္လင္ေနတယ္ …။

ေမေမခ်ဳပ္တဲ့
ဇာမဏီ႐ုပ္နဲ႔အက်ီ ၤခ်ည္မွ်င္ၾကမ္းၾကမ္း
ကၽြန္ေတာ္ … .လမ္းမွာဝတ္ရန္ … ။

ႏြားကသူငံု႕စားတဲ့ျမက္ေတြကို
ဝံပုေလြတစ္ေကာင္ရဲ႕ေအာ္သံၾကားတယ္လို႔ေျပာဆိုေနဆဲ
သြားၾကစို႔ေလ … ‎

မုဆိုးေျခေထာက္မ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ သြားရာကၽြန္ေတာ္လိုက္
ေလဆန္ေတြပစ္စလက္ခတ္တိုက္တဲ့ခင္တန္း
ပဒိုင္းပန္းေတြလည္းေဗာင္းလန္ေအာင္ခါရမ္းပြင့္ေဝ … ။

‎(၁၀)‎
သား … ‎
‎“၁။ တိမ္ေတြပ်ံတာမိုးေပၚမွာဘာနဲ႔မွမၿငိဘူး
၂။ တစ္ေတာလံုးကိုလည္းၾကည့္တစ္ပင္ခ်င္းလည္းၾကည့္ ” တဲ့

ေမေမ့ဆုေတာင္းဘုရားေက်ာင္းမွဝတ္ ျပဳသံ
ေလာကဓံအသစ္သစ္ေတြနဲ႔ျမင့္႐ိုင္း
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းတစ္ျခမ္းကိုထိုးေဖာက္
ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေလွ်ာက္ေနတယ္ … (ဖိနပ္လည္းအခါခါေပါက္ခဲ့)‎

ညေပါင္း ၁၄၀၀
ဝကၤပါေတာင္ၾကားမွာ … ကံနတ္ဘုရားနဲ႔စီးခ်င္းထိုး
ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစား၊ အမွားမ်ားလည္းခ်င္းခ်င္းနီ … ။

ဧရာဝတီေမေမ၊ ပိေတာက္ပင္ဟာေမေမ
ဖေယာင္းတိုင္ျဖဴျဖဴဟာေမေမ၊ နံနက္ခင္းေၾကး႐ုပ္ဟာေမေမ … ။

ခု … ေမေမဆံုးၿပီဆိုတဲ့သတင္းမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဟာအရာရာဝင္း႐ွင္းေပါက္ကြဲ … နီလဲ့..‎
လူတဆံုး … ဝိညာဥ္တဆံုး၊ အၾကြင္းမဲ့ဗုန္းဗုန္းလဲက်
‎“ေမေမ ..”‎

‎(၁၁)‎
ေမေမဟာ … နာရီသံနဲ႔အိပ္၊ နာရီသံနဲ႔ႏိုး …‎
ဘယ္ေတာ့မွထမင္းအိုးေဝမက်တတ္တဲ့မိန္းမမ်ိဳးျဖစ္တယ္ …။

မီးေလာင္ေနတဲ့ငရဲပင္ပ်ိဳမွာ၊ ပြင့္အိုေလးပမာ၊ ဝါဝါႏြဲ႕ႏြဲ႕
သတၱိသစ္ေတြနဲ႕ေဝရဲခဲ့တယ္ …။

သားငယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို
အလကၤာလိုလည္းဖတ္၊ ပုစၦာလိုလည္းဖတ္
ဆိုလိုရင္းကိုခ်က္ခ်င္း႐ွာေဖြေတြ႕တတ္တယ္ … ။

လင္မ႐ွိေတာ့ေပမယ့္
သားငယ္အတြက္ရင္ခြင္တစ္ခု႐ွိတဲ့မိန္းမ
လူကႏၱာရတို႔ရဲ႕ေက်ာက္တိုင္၊ေျမခိုးေျမေငြ႕ကိုပိုင္တယ္ … ။
‎(အလင္းျပာမွတ္ေက်ာက္အတြက္ မင္တစ္ေပါက္ျဖစ္တယ္ …)‎

‎(၁၂)‎
အေမမ႐ွိတဲ့သားမွာသာ
ေစတန္ရဲ႕လႊသြားကိုခါးသီးကြဲ႐ွ
အ႐ုိးျမဳပ္ေအာင္ကိုက္ၿမိဳခဲ့ရၿပီ … ။

မ်က္ႏွာကိုလက္ဝါးနဲ႔အုပ္႐ုံကလြဲ လို႔
ဘာမွလည္းလုပ္မေပးႏိုင္တဲ့ေနရာ … အေဝးမွာ … ‎
ကၽြန္ေတာ္က … ဟိုုး … အေဝးႀကီးမွာ … ။

က်န္တာေတြကေတာ့ဘာမွမေျပာင္းလဲပါ ဘူး
မီးခိုးေငြ႕ေတြကလည္း
႐ိုးရာအေျခအေနအတိုင္း၊လိႈင္းထေကာ့လန္
ဒ႐ြတ္တိုက္ပ်ံတက္ဆဲ … ။

အေမ့ရဲ႕ေျခလို၊ လက္လိုေနခဲ့တဲ့ေကာင္
အေမမ႐ွိခ်ိန္မို႔လမ္းေပၚမွာျပန္႔လို႔က်ဲလို႔ … ။

အမွားလကၡဏာ၊ အမွန္လကၡဏာ၊ ဘာနဲ႔မွလာမတို္င္းတာနဲ႔
‎“အေမ”ဆိုတာထာဝရအကန္႔အသတ္မဲ့တယ္
ခ်စ္ေသာေမေမ … ေကာင္းရာဘံုသို႔ေရာက္ပါေစ … ။
‎(ေကာင္းရာဘံုတို႔၏တံခါးသည္မိခင္မ်ားအတြက္ပြင့္ေစသတည္း …)‎

‎(၁၃)‎
ေနာင္ … ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာရင္
ေမေမ့အုတ္ဂူကို၊ ဝတ္႐ံုျဖဴနဲ႔လူတစ္ေယာက္လာမယ္
အနက္ေရာင္ကတ္ျပားမပါ၊ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြမပါ
ေလထန္လမ္းမွာဆံမွ်င္ေတြလြင့္ဝဲ …‎
အဲဒီလူဟာ … သားပဲေပါ့ေမေမ … ‎
ဘယ္သံသရာမွာျပန္႐ွာရင္ ေမေမ့ကိုေတြ႕ႏိုင္မလဲ … ‎
ကၽြန္ေတာ့္ေ႐ွ႕ေမွာက္ လေရာင္ေတြေကြ႕ေကာက္လြန္းလွခ်ည့္ … ။

အေမ့ကိုယ္စား … ‎
အေမ့ကိုယ္ပြား … ‎
ၾကယ္စင္မ်ားကိုလက္ဖဝါးနဲ႔ပန္၊ ျမင္းခြာသံမွာအပ္ႏွံလိမ့္ဆင္း
အ၀ါေရာင္မီး႐ွဴးမီးပန္းလို
‎“လင္း”ၿပီးမွေပ်ာက္မယ္ … ။

ကၽြန္ေတာ္ … ‎
ေမေမ … .‎
မာယာေတာင္ေျခမွ ဒရမ္တီးသူမ်ား၊ မ်က္လွည့္တီးလံုးမ်ား
သီခ်င္းအကြဲအစ … တစ္ပုဒ္ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ … ။

ေမေမ … ‎
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ … ‎
ေခါင္းေလာင္းထိုးသံတိုးတိတ္လြင့္ေဝ … … ..‎
ေခါင္းေလာင္းထိုးသံတိုးတိတ္လြင့္ေဝ … … ..‎
ေခါင္းေလာင္းထိုးသံတိုးတိတ္လြင့္ေဝ … … ..‎

‎
တာရာမင္းေဝ

ဗ်တ္ေစာင္း ဘာသာေဗဒ-

လၿခမ္းအ၀ါကို ၿမင္လို႔
ေကာင္းကင္ကို မၿမင္လိုက္ဘူး။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ရြာရိုးကိုးေပါက္ ေ၀းခဲ႔မိတယ္။

ေကာင္မေလးေရ
ငါ႔ရဲ႔
အေမတစ္၀က္၊ ေဆာင္းရာသီတစ္၀က္ ေကာင္မေလးေရ
ငါ႕ကို ကယ္ပါ။

ငါ႔ကို ကယ္တင္တယ္လို႔ သေဘာမထားဘဲ
ငါ႔ကိုပဲ ကယ္ပါ
မင္းရဲ႔ အၿဖဴ တစ္၀က္ရဲ႔ အၿဖဴတစ္၀က္ေလာက္
ငါ႔ကို ဆြတ္ေပးပါ။

ရင္ဘတ္က ၾကယ္ေငြ႕ေတြ ၿဖာက်လာတဲ႔အထိ
ငါ ပြင္႔ပစ္လိုက္ခ်င္လို႔ပါ။

တာရာမင္းေ၀

“မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ”

ေဆာင္းေခတ္က ေပးခဲ႕တဲ႕
ေမာင္းကြဲသံ ခပ္ေလးေလး တစ္ခ်က္ပါပဲ။
တစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ႕ ငါ႕ကို
ဘယ္သူနဲ႕မွ မေနရေအာင္
ယိုင္ယိုင္ရြဲ႕ရြဲ႕ လွီးခြဲသြား...။

နံပါတ္စဥ္ မတပ္ရေသးတဲ႕
သဲကႏၱာရ တစ္ရြက္ေပၚမွာ ၿပိဳလဲက်တယ္။

အဲဒီညေနေပါ႕
ေကာင္းကင္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး
ေၿမၾကီးကိုပဲ ငါၿပန္၀တ္ခဲ႕ရ။

ၿပီးဆံုးသြားတာ ေသခ်ာပါတယ္
ႏွင္းခိုးေတြ..
ၿပီးေတာ႕ ဒိုင္ယာရီခ်ိဳ ခါးတစ္ခြက္
ၿပီးဆံုးသြားတာက ေသခ်ာပါတယ္။

မိုးေတြကို တိုးတိုးကေလး ရြာရဦးမွာေပါ႕ေလ
ပန္းရနံ႕ေတြကလည္း ခပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ကေန ပ်ံသန္း
ငါနဲ႕ ငါ႕ဖိနပ္ကေလး
သီခ်င္းမဆိုေတာ႕ဘဲ ဟိုးအေ၀းကို ေငးခဲ႕ရတယ္။

တာရာမင္းေ၀

ဘာလဲကြယ္

ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွဘဲ
မင္းကို ခ်စ္မိသြားတယ္..

ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘဲ
မင္းကို လြမ္းတယ္...

ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘဲ
မင္းဒီကဗ်ာကို ေရးမိတယ္..

တစ္ကယ္ေတာ႔လည္း
ဘာေၾကာင္းမွမရွိပါဘူး သူငယ္ခ်င္း..

တာရာမင္းေ၀

.ေတေလမွတ္တိုင္
ေတေလမွတ္တိုင္

ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ
သမ္းေ၀မႈ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထ
ေဟာင္းေလာင္းပြင္႔ေနတဲ႔..ည။

၀ိညာဥ္ႏွင္းမႈန္တစ္စက္
အိပ္မက္ ၿမင္းခြာ အမွတ္(၁၃)
တစ္ေယာက္တည္း အတံုးအရံုးလဲသူ
ငါ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔..လူ

ဂမၻီရ သစ္ပင္မွာမွ
စြယ္ေတာ္ပြင္႔အို ရွာခ်င္တဲ႔လက္
ကားစင္တင္ၿပီး မီးရႈိ႕သတ္မယ္။

လၿပည္႔၀န္းေရ
ပန္းကႏၱာရမွာ
အမုန္းေတြ လဲ႔ၿပာကြဲအက္
ငါဟာ
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ၿပန္တူးေနတဲ႔
ေပါက္ခၽြန္းတစ္လက္ကြဲ႔ သိရဲ႔လား။

ၿခေသၤ႔နဲ႕ ဘယ္လိုတိုက္တိုက္
ဘီလူးနဲ႔ ဘယ္လိုကိုက္ကိုက္
ခ်စ္မိသူေလာက္ေတာ႔
ဘယ္သူမွ လူမိုက္ မမည္။

ကေ၀မီးေတာက္
ေဆာင္းဦးေပါက္ အရက္တစ္အိုး
ၿမဴခိုးေ၀ေ၀ေက်ာက္ခဲမ်ား
ငါ႔ကိုထားခဲ႔ပါ။

ေတေလမွတ္တိုင္
ေမ်ွာ္စင္ေတြထက္ ပိုခိုင္လာရဲ႔
ေၿခေထာက္ကတစ္ၿခား လမ္းတစ္ၿခား
ငါဘယ္ေတာ႔မွ မသြားဘူး မိန္းကေလးေရ။

တာရာမင္းေ၀

အတိတ္

၀တ္မႈန္ဆိုတာ
ပန္း႐ံုအိအိထဲက အက္တမ္တစ္ပြင့္ပါ။

ၾကာေတာ့ၾကာခဲ့ပါၿပီ။

သူအႏုျမဴဗံုးလို ကြဲလြင့္တဲ့ေန႔က
ကြၽန္ေတာ္…
မိုးစက္ေတြထဲ သက္ၿငိမ္တိတ္ဆိတ္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။

တာရာမင္းေ၀

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔တိမ္ညိဳနိမိတ္

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔တိမ္ညိဳနိမိတ္
ဒီလမ္းမွာဘယ္သူ႔ကိုမွ ေခၚမသြားဘူးဆိုရင္ေတာင္
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဖိနပ္ကေလးကိုေတာ့ ေခၚသြားရမွာပဲ။
ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးက ေျပာတယ္ေဖေဖ...
ေျမျပင္က ဘာမွမေျပာင္းလဲပါဘူး
ေျခေထာက္ေတြကသာ ေျပာင္းလဲေနၾကတာတဲ့။ ။

တာရာမင္းေ၀

နတ္ပူးေနတဲ့ေကာင္

လြင့္လိုက္ရတာ
မုတ္သုန္ဘယ္ႏွစ္ၿမိဳ႕တိုင္ခဲ့ၿပီလဲ၊
တယ္လီဖုန္းေခၚသံေတြၾကားတာေတာင္
ျပန္မထူးျဖစ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ။

ေမေမေရ…
မိုးတိမ္ႀကီးထဲမွာ
ေျခပစ္လက္ပစ္ သား ၀င္အိပ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕။
ေကာင္းကင္ကို ျပန္တည့္ရတာ
.…ေမာတယ္။

တာရာမင္းေ၀

`ဒုိင္ယာရီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ´

ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ့
စံပယ္အိုေလးေရ . . .
ဒီ လကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ျဖည္ခ်လုိက္ပါေတာ့။

တခ်ဳိ႔လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြေႀကြက်ခဲ့သတဲ့
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက . . .
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေႀကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။

``သြားေတာ့မယ္ေနာ္ . . .
ကံႀကံဳရင္ ျပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့´´လို႔
ကံမေကာင္းသူတို႔ရဲ႕
မႈိုင္းညဳိ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာ္စရစ္ခဲေတြ အၿပဳိင္းအရုိင္းလြင့္ႀကဲေနတယ္။

(ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ)
ေလရုိင္းေတြ ၀ုိင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ့
မီးလွ်ံစတစ္ခုလို ျပာညဳိယိမ္းထုိး
ျပကၡဒိန္မွာေတာ့
နက္ဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုးမရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ . . .
လြမ္းဆြတ္ေနသူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြရထားမွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လုိက္တယ္။

ဒီည . . .
ေနာက္ည . . .
ဘယ္လိုမွ နိဂံုးခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ့လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလုိက္ပါတယ္။

``ေပ်ာ္ခြင့္မပိုင္ေသာ
ဒုိင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာထက္၌´´
နတ္သူရူးေတြ ႀကဲပက္တဲ့
ေကာင္းကင္ဘံုက အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ ရွ - -အက္ - -ေၾက - -ကြဲ . . .
မင္နီေတြနဲ႔ `ရဲ´လို႔ေပါ့ကြယ္။ ။

တာရာမင္းေ၀

"ဓာတ္ပံုေလး"

မိုးလံုေလလံု
ႏွလံုးအိမ္ထဲက ဓာတ္ပံုေလး
ထုတ္.. ထုတ္ၾကည့္ျဖစ္တယ္ သတိရတိုင္း
သတိရတိုင္း ႐ႊဲနစ္
ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ
ငါက ဓာတ္ပံုေလးကို ေတြရီေငး
ဓာတ္ပံုေလးက ငါ့ကို ေတြရီေငး
လြမ္းတယ္.. ။

ရွင္ကြဲ --

ငါတို႕ေရွ႕မွာ
ရထားဟာ ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုရွည္လ်ား
ဥၾသဆြဲသံမ်ားကလည္း
ဖြာရာရ ထစ္ခ်ဳန္း ၿပတ္ေတာက္က်ေနခဲ႕

ႏႈတ္မဆက္ မိရင္လည္း အေကာင္းသား
ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကေတာ႕
ဘူတာဟာ
အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕နဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္း ဆန္လာ

ကံၾကမၼာက
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းတည္းေပၚမွာ
ခြာေလးဘက္ မရပ္ႏိုင္ခဲ႕ဘူး

ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေၿပာနဲ႕
ဘယ္သူ႕စကားကိုမွ နားမေထာင္ဘူး
ေၿမလို ပင္လယ္လို အကၡရာ တစ္လံုးနဲ႕
ငါတို႕ ဆက္ ခ်စ္ ေနၾကဦးမယ္

မေမ႕ဘူးကြယ္
ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႔ပါဘူး
ရက္စက္သြယ္ေၿပာင္းတဲ႕
မီးခိုးလက္ေခ်ာင္းေတြက
ငါတို႕ကို အပြင္႕ခူးခ်ိန္

ရထားဟာ
ေလာကလူရိုင္းရဲ႕ မႈတ္ေၿပာင္း၀ကေန
အဆိပ္ေတြနဲ႕
တုန္ယင္စြာ လူးလြန္႕ ထြက္ခြာခဲ႕ရေပါ႕။

ဥယ်ာဥ္-တာရာမင္းေ၀

နဂါးေတြကသာ
တကယ္တမ္း ကၿပမယ္ဆိုရင္ေတာ႕
ကိုယ္ၾကည္႕ခ်င္စိတ္ရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ္႕
မ်က္ႏွာအေရၿပား တြန္႔တြန္႔ၾကီးနဲ႕ လူေတြက
နဂါးႏွဲမႈတ္ၿပီး လူးလြန္႔ၿပရင္ေတာ႕
သူတို႕အစား..
ကိုယ္က ပင္ပန္းပ်င္းရိေနတတ္တယ္။

အဲဒီလိုပါပဲ ေကာင္မေလးရယ္
မိုးေတြက တိတ္တာေတာင္ ကိုယ္ကရြာတုန္း။

သစ္ရြက္ကို ကိုယ္ၿပန္စိုက္ဖို႔ ၾကိဳးစားဆဲမွာ
သစ္ပင္က ေၾကြက်လာခဲ႕။
ကိုယ္လို ေပကပ္ကပ္ေကာင္ကေတာ႕
ေက်ာက္တုံး ေတြကိုလည္း ငံု႕ၾကည္႕ခင္မင္ေနခဲ႕။

ေကာင္မေလးေရ..
တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုပါပဲ
ေၿမၿပင္မွာ ဘာမွ မပြင္႕ေသးတာက လြဲရင္ေပါ႕။

မေနာ္ဟရီ

အတိတ္
အတိတ္

ေဆာင္းစက္လက္ခိုေနတဲ့နန္းေတာ္
မေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့သူရဲေကာင္းမ်ား
ေခ်ာက္ကမ္းပါးျခားေနတဲ့ ညေနရီေတြ
ခုေတာ့... ေၾကကြဲမႈေတြက... ပိုးစိုးပက္စက္။
မိုးဦးေပါက္ရင္...
က်ိန္စာဖတ္မုန္တိုင္းတခ်ဳိ႔ ေရာက္လာလိမ့္မယ္...
လြယ္လြယ္နဲ႔ ေၾကြတတ္တဲ့ စံပယ္ေတြထဲမွာ သူ မပါဘူးတဲ့
အ႐ုဏ္ဦးကို ဖဲြ႕ဆုိရင္း ညဥ့္နက္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း
ေထာင္းေထာင္းထေအာင္ေျပာလို႔... ။
သြားစို႔
ႏွစ္ခ်ဳိ႔ရာဇ၀င္ေတြကို မတူးေဖာ္မိေစနဲ႔
စတုတၳေျမာက္ေန႔ရက္ေတြကို မုန္းတယ္
ေသာၾကာရထားစီးလာတဲ့ (၁၃) နာရီ
မိန္ရာသီရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔တစ္ေန႔
ခရီးစဥ္ေမ့ေနတဲ့လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္
ေတာင္စဥ္ေတြအထပ္ထပ္ျခားသြားခဲ့ၾကၿပီ။
ေျခလွမ္း(၉၀)အလြန္ ရက္စဲြမ်ား
ႏွင္းစက္ပိုးမ်ွင္ေတြၾကားက၊ ကေခ်သည္
ကၽြန္မ ႐ႈိက္ရယ္ေနမိေလသလားမသိ ။

မေနာ္ဟရီ

စတိုင္သစ္ ၊ ဂ်ဴလိုင္၊ ၂၀၀၂။

ေနကြယ္ရထား
အမွတ္မထင္ပါဘဲ ကံ့ေကာ္၀တ္ဆံေတြက ၀ါခဲ့ၾကတယ္
ေနကြယ္တိုင္း ၫႈိးေရာ္ေပးရတဲ့အထဲမွာ ငါ့လိပ္ျပာေတြ မပါဘူး။
ထူးခတ္ခံထားရတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းကို
ငံု႔ၾကည့္သံေ၀ဂရ ေနာင္တဆိုတာေတာ့ မရိွခဲ့ဘူး။
ဆိတ္ဖလူးပြင့္ေတြေၾကြတဲ့နံနက္ခင္းမွာ
မပြင့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရနံ႔ေတြကိုျပန္ေကာက္
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာပဲ ကိုယ္ျပန္လမ္းေလ်ွာက္ခဲ့တယ္။
ငါ့လက္နဲ႔ မေဆာက္ခဲ့တဲ့ေတာင္တန္းကို
ငါ... မျဖန္သန္းခ်င္တာ ဆန္းသလား ။

(ခဲြခြာခဲ့ရတဲ့ေန႔ကစလို႔)
ခ်စ္ေသာတစျပင္ေလးမွာ ကဗ်ည္းျပာရီေတြလြင့္ေ၀ ။
ဘာတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ
ဟိုးမွာ... အေမွာင္ျဖဴျဖဴေတြက ျမဴးလြင့္ေနတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့...
ရထားက ဘူတာ႐ုံကိုထားၿပီး ထြက္ခြာသြားရရဲ႕
ဥၾသသံရယ္၊ ဖိနပ္ကေလးတစ္ဖက္ရယ္... စကားပြင့္ေလးေတြရယ္
မိုးရြာၿပီးက်န္ခဲ့တယ္... ။

မေနာ္ဟရီ

ကလ်ာ၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၂။

တေစၦလြမ္းတဲ့အိမ္
အေတာင္စုံၿပီလား
အၿမဲစိမ္းဂီတေတြနဲ႔ ငါ့ရဲ႕လြင္ျပင္၀ါကေလးေရ...
အလြမ္းေတြနဲ႔မာေက်ာမတ္ေစာက္ေနတဲ့ကမ္းပါးေပၚမွာ
တပ္မက္သူမဲ့အကၡရာမ်ား လြန္းထုိးပ်ံသန္း
ေျခေထာက္ရဲ႕ဇက္ဝကိးကို ႏိုင္နင္းပါလ်က္နဲ႔
လမ္းမွားခဲ့ၾကရတယ္။
သန္႔သက္ေအာင္ခါခ်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္စက္ေတြ
ခရီးသြားေတာင္တန္းျပာေတြနဲ႔ေရာယွက္
အဆိပ္ခြက္တစ္ခြက္ကေတာ့ ဖိတ္စင္သြားခဲ့ရၿပီ
ညီခြင့္မရခဲ့ၾကပါဘူး
ဆူးရစ္သဖူတစ္ခု၊ ကားတုိင္တစ္ခု၊ ပုန္းရည္တစ္ခြက္နဲ႔
ထြက္ေပါက္မဲ့၀ါက်ေတြကသာ
ေဆြးေျမ့ရင့္အိုလို႔ ။
ေနသားက်ခြင့္ေတြကေတာ့ အလိုမတူဘဲ တေဖြးေဖြးရြာက်လာခဲ့ၿပီ
အမိုးအကာမဲ့ ခုိက္ခုိက္တုန္အားတင္းရင္း
နံနက္ခင္းျပတင္းေပါက္ေတြကို တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို လုိက္ဖြင့္ေနခဲ့မိတယ္
ဘယ္လိုမွေဆာက္တည္လုိ႔မရတဲ့အတူတူေတာ့
ျမက္ခင္းေလးေတြစိမ္းေနပါေစေလ
တစ္ခုပဲ မွတ္ထားေပးပါ
တေစၦေတြလည္း လြမ္းတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ။

မေနာ္ဟရီ

Tags: ကဗ်ာ

Prev: “မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ”တာရာမင္းေ၀
Next: ဂုဏ္ၿပဳစာတမ္းဟာသေလးေတြပါ

reply edit delete

16 CommentsChronological Reverse Threaded

Add a Comment

delete reply

khinmoung wrote on Oct 30

မမ မမ ေက်းဇူးပါေနာ္

edit delete reply

yinminkhine wrote on Oct 8, '11

myungak said

တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ကဗ်ာေတြကို အထပ္ထပ္အခါခါဖတ္မွတ္သြားခဲ႔ပါေၾကာင္း ။
ေခါင္းေလာင္းသံ စာတမ္းကိုဖတ္ရင္း မ်က္ရည္က်ခဲ႔မိပါေၾကာင္း ။

အနတၱ ေမတၱာရွင္ေမေမ ............:((

delete reply

myungak wrote on Oct 7, '11

delete reply

kyawminoofriends wrote on Sep 13, '11

လည္လည္လာတယ္ေနာ္

delete reply

thawtar99 wrote on Nov 17, '10

အကိုႀကည္ႏိုင္ဆိုက္မွာလည္း ဖတ္ဖူးပါတယ္။ မ..မ တင္ထားေပးတာေတြက မဖတ္ဖူးတဲ့ အသစ္ေတြပါတယ္။ ေက်းဇူး တပံုတေခါင္းႀကီးတင္ပါတယ္ဗ်ိဳ႕။

delete reply

mahaythi2010 wrote on Sep 27, '10

မမေရ ကဗ်ာေကာင္းေလးေတြ မွ်ေ၀ေပးတာ ေက်းဇူးပါေနာ္ .... အားေပးသြားပါတယ္ရွင္ .....

delete reply

naunghtunlwin wrote on Sep 26, '10

ေက်းဇူးဗ်ာ

delete reply

yeithway wrote on Sep 26, '10

အုိး..... ေက်း ဇူး သိတ္ တင္ ခ်င္ စရာ ေကာင္း တဲ. လုက္ ရက္ေလး ပါ ပဲ... အထူး ေက်း ဇူးတင္ ေျကာင္...။

edit delete reply

yinminkhine wrote on Sep 26, '10

mizzuri09clysna said

ယဥ္မင္းေရ ....
ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေအာင္ကို ၀မ္းသာရပါတယ္
က်ေနာ့္ဆီမွာလဲ တာရာမင္းေ၀ကဗ်ာမ်ားဆိုၿပီးသပ္သပ္တင္ထားတာရွိတယ္
ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္မစံုဘူးဗ်

ယူသြားၿပီဗ်ာေနာ္ ...အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ
ကိုၾကည္ႏိုင္(က်ံဳတိုင္းရြာ)

ယူပါဆရာ ရပါတယ္

ဆရာႀကိဳက္တယ္ဆိုလို႔္ပါ

လက္ေဆာင္ေပါ့ေနာ့္

delete reply

mizzuri09clysna wrote on Sep 26, '10

edit delete reply

yinminkhine wrote on Sep 26, '10

laynyinglay said

မ ကဗ်ာေလးေတြဖတ္ျပီးအားေပးသြားပါတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ က်မ္းမာပါေစ..ေနာ္

edit delete reply

yinminkhine wrote on Sep 26, '10

belovedcrane said

ဒိုင္ယာ၇ီရဲ႔ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာေလး ကဗ်ာေလးကိ
အေတာ္ေကာင္းတယ္ေနာ္ ေဖာ္ျပေပးတာ ေက်းဇူးသူငယ္ခ်င္းေလး
သူငယ္ခ်င္းေလး ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ

ခံစားခ်က္တိုက္ဆိုင္ပါတယ္.....သူငယ္ခ်င္း တူတူပါပဲေနာ္..စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းပါဘူး

`ဒုိင္ယာရီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ´

ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ့
စံပယ္အိုေလးေရ . . .
ဒီ လကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ျဖည္ခ်လုိက္ပါေတာ့။

တခ်ဳိ႔လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြေႀကြက်ခဲ့သတဲ့
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက . . .
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေႀကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။

``သြားေတာ့မယ္ေနာ္ . . .
ကံႀကံဳရင္ ျပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့´´လို႔
ကံမေကာင္းသူတို႔ရဲ႕
မႈိုင္းညဳိ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာ္စရစ္ခဲေတြ အၿပဳိင္းအရုိင္းလြင့္ႀကဲေနတယ္။

(ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ)
ေလရုိင္းေတြ ၀ုိင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ့
မီးလွ်ံစတစ္ခုလို ျပာညဳိယိမ္းထုိး
ျပကၡဒိန္မွာေတာ့
နက္ဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုးမရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ . . .
လြမ္းဆြတ္ေနသူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြရထားမွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လုိက္တယ္။

ဒီည . . .
ေနာက္ည . . .
ဘယ္လိုမွ နိဂံုးခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ့လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလုိက္ပါတယ္။

``ေပ်ာ္ခြင့္မပိုင္ေသာ
ဒုိင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာထက္၌´´
နတ္သူရူးေတြ ႀကဲပက္တဲ့
ေကာင္းကင္ဘံုက အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ ရွ - -အက္ - -ေၾက - -ကြဲ . . .
မင္နီေတြနဲ႔ `ရဲ´လို႔ေပါ့ကြယ္။ ။

တာရာမင္းေ၀