မင္းသု၀ဏ္..........(၁၉၀၉ -.....) ကဗ်ာမ်ား

ႏွင္းဆီပြင့္

လယ္ေတာကအၿပန္
ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးဆိုလို ့
ေမာင္ခူးကာေပး။

မနက္ကုန္းဆီက
ေၾကာ့ဆံုးကို ေမာင္ၿမင္ေတာ့
သူ ့ဆံပင္ ႏွင္းဆီပြင့္ေတြနဲ ့
ဂုဏ္တင့္တယ္ေလး။
..........................၁၉၃၂ ကေရးဖြဲခဲတာပါ
...........................................................


ငယ္လင္ေမာင္ၾကီး

ေနမင္းလည္း၀င္၊ မိုးလည္းဆင္၍
မွက္ၿခင္လည္းရဲ၊ ေမွာင္လည္းမဲေပါ့
မယ့္သဲထိတ္ဖြယ္၊ မယ့္သက္လွယ္သည္
ဘယ္လယ္ ဘယ္ကြင္း၊ဘယ္ကန္သင္းတြင္
ပ်ိဳးခင္းေထာင္၍ ေနပါလိမ့္။

ေလၿပင္းလည္းႏွင္၊ လွ်ပ္လည္း ရ်င္၍
ေကာင္းကင္လည္းဟည္း၊ မိုးလည္းသည္းေပါ့
ေမာင့္ခ်ည္းတကိုယ္၊ မဲညိဳညိဳတြင္
စိုစိုေအးေအး၊ ဆိတ္မေႏြးသည္
ေအာက္ေမးခိုက္ခိုက္ ေနရွာလိမ့္။

ေၿဖယင္းသည္းတြင္၊ မီးလွ်ံ၀င္ေပါ့
ငယ္လင္ေမာင္ၾကီး၊ ၿပန္ခရီးတြင္
ေရစီးသန္သန္၊ ေခ်ာင္းကိုလြန္က
ဆိပ္ထန္ၿပင္းဘိ၊ လယ္ပိုးထိ၍
သတိကင္းကြာ၊ ေဆာင္ယူလွာသည္
ကယ္ပါရွင္ၾကီး ေသရွာလိမ့္။
................................... ၁၉၃၄ ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။
.....................................................................

အင္းယားကန္သို ့ အိုကုတို ့

မိုးေပါက္က်၍
ထသည့္ဂယက္၊ ၀ိုင္းစက္စက္သည္
၀ကြက္ခင္းႏွီး ႏွယ္တကား။

ခဏခ်င္းတြင္၊ မိုးသက္ဆင္က
ေရၿပင္လိႈင္းၾကြ၊ ခုန္ေပါက္ၾကလွ်က္
ၾကက္ဖခ်င္းထိုး၊ ေခါင္းၿဖဴမိုး၍
ေရရိုးရႈပ္ေပြ၊ မိုးသီးေၾကြသည္
ေစြေစြေစာင္းေစာင္း ရြာသြန္းေလာင္း။

ဗယ္ယိမ္း ညာယိမ္း၊ ေတာခပ္သိမ္းလည္း
နတ္စိမ္း၀င္သို ့၊ ကမ္းယံမိုးတြင္
မိႈင္းညိဳ ့မိုးသား ေနာက္ခံကား။

မိုးဖ်င္ဇာပါး၊ ၀တ္ရံုလႊားလွ်က္
ေမာ္ၾကြားသည့္ဟန္၊ ဤသည့္ကန္တြင္
ၿမင္ၿပန္၀ိုး၀ါး၊ ကြၽန္းညိဳၾကား၌
လူးလားခ်င္လို၊ ငါေတာင္းဆိုသည္
ေလွကိုၿပင္ပ ကုတို ့မွဴး။
..............................၁၉၄၀ ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။
..............................................................
ပ်ဥ္းမငုတ္တို

ဖုထစ္ရြတ္တြ၊ ငွက္လင္းတသို ့
ပ်ဥ္းမငုတ္တို၊ သက္က်ားအိုသည္
ကုန္းမိုထက္တြင္ တပင္တည္း။

ခြဆံုအေကြး၊ သစ္ေခါင္းေဆြးလည္း
အေဖးတက္လာ၊အိုင္းအမာသို ့
က်ယ္စြာဟက္ပက္ ၿခအိမ္ပ်က္။

ကုန္းမိုကမ္းပါး၊ေၿမပပ္ၾကားတြင္
စစ္သားခေမာက္၊ ပိန္ေၿခာက္ေၿခာက္လည္း
စစ္ေရာက္စခန္း လမ္းၿပညႊန္း။

ထိုပင္ငုတ္တို၊ ပ်ဥ္းမအိုသည္
စစ္ကိုလည္းၾကံဳ၊ ၿခအံုလည္းၿဖစ္
ဓားထစ္လည္းခံ၊ ေနလွ်ံလည္းတိုက္
ေလၿပင္းခိုက္လွ်က္၊ မငိုက္ဦးေခါင္း
ေႏြသစ္ေလာင္းေသာ္
ရြက္ေဟာင္းညွာေၾကြ၊ ရြက္သစ္ေ၀၍
ေလေၿပထဲတြင္၊ ငယ္ရုပ္ဆင္သည္
အသင္ ေယာက္်ားေကာင္းတကား။
.............................................၁၉၄၉ ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။
.............................................................................

♥ ေမတၱာသုတ္ ♥

☺ ေဒါသၿဖစ္၍
ပူခ်စ္ေလာင္ေတာက္ ၊ ငါစိတ္ေဖာက္သည္
ေၿမြေဟာက္ ပါးပ်ဥ္းႏွယ္တကား ။

☺ စာေပႏွီးေႏွာ၊ စကားေၿပာ က
ေဒါသေၿပခဲ့ဘူး၏ရွင့္ ။

☺ စာေပၾကည့္လ်က္၊ ၾကံေလ့က်က္က
အမ်က္ ေၿပခဲ့ ဘူး၏ ရွင့္။

☺ဤတခါမူ
ပူသည္ ေဒါသ၊ ထသည္ အမ်က္
ထြက္သည္ စိတ္က်န္း၊ မႏိုင္စြမ္း၍
ေအးခ်မ္းေမတၱာ ၊ သုတ္ကိုနာေသာ္
ပမာေတာက္ညီး ၊ ေတာင္ထက္မီးကို
မိုးၾကီးၿငိွမ္းသို႕ ၿငိမ္းသည္တည္း ။

♥ METTA SUTRA ♥

♥ Infuriated ! Hot ,
scorched, aflame, mymind lethal
like a cobra poised to strike .
Through literary discourse ,
I have tamed my rage .
Through reading and learning ,
I have eased my wrath .
Unable , this time ,
to quench hot anger ,
soothe rising wrath , tame
the wild mind , I have listened
to the cooling Metta Sutra .
And like the flames on
a mountain top quenched
by big rains ,
I have found peace again .
..............................
................1960ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တဲ့
..............................................မင္းသု၀ဏ္ ရဲ့ ကဗ်ာပါ။ ..
.................................................................

ဧည့္သည္ေတာ္

ေနေရာင္ခ်ည္ထိုး၊ လုပ္ငန္းပ်ိဳးခိုက္
မိုးတိုးမတ္တတ္၊ သူလာရပ္၍
စပ္မိစပ္ရာ၊ ေၿပာၿပီးခါလွ်င္
ႏွဳတ္မွ်မဆက္၊ သူခြာထြက္ခဲ့။

အလုပ္ပါးမွ၊ သတိရလ်က္
ရြာမေရွ ့ေနာက္၊ ရြာေတာင္ေၿမာက္ကို
အိမ္ေပါက္အေစ့၊ ထြက္၀င္၍လွ်င္
ေတြ ့လို ့ေတြ ့ၿငား၊ ငါရွာသြားသည္
ၾကိဳၾကားမၾကြင္း၊ ေရာက္တံုလွ်င္းခဲ့။

ထန္းဖ်ားသာသာ၊ ေစ်းစည္ခါမို ့
ေတြ ့ပါလိမ့္ႏိုး၊ ေမွ်ာ္ေခၚကိုးလွ်က္
တိုးကာေ၀ွ ့ကာ၊ လွည့္လည္ရွာလည္း
ေစ်းသာကြဲ၍ ၊ ရွာမေတြ ့ခဲ့။

လွည္းဆိပ္ ေလွဆိပ္၊ ပေညာင္ရိပ္ႏွင့္
ရြာထိပ္နတ္စင္၊ ေရအိုးစင္က
ရြာ၀င္တံခါး၊ မုန္ ့ဖိုမ်ားလည္း
တပါးမလပ္၊ ေၿခရာထပ္ခဲ့။

ၿမင္ေယာင္လွ်က္သာ၊ သူ ့မ်က္ႏွာတည့္
ၾကားပါလွ်က္ပင္၊ သူ ့သံလြင္တည့္
သို ့လွ်င္တေစ၊ ငါရွာေဖြလည္း
အေမြအစ၊ မေတြ ့ရပဲ
ခ်မ္းၿမေနခ်ည္၊ ေနာက္သို ့လည္ခဲ့။

မိုးေသာက္ထလွ်င္၊ လုပ္ငန္းခြင္၌
ငါလွ်င္စူးစိုက္၊ လုပ္ေဆာင္ခိုက္ကို
စိုက္စိုက္၀င္ကာ၊ ေရာက္ၿပန္လာ၍
ေထြရာေလးပါး၊ သူေၿပာၾကားလွ်က္
ထြက္သြားၿပန္သည္၊ ၀င္းေနၿခည္သို ့။

သူ၏သေဘာ၊ သူ ့အေၾကာကို
သိေသာခုခါ၊ အိမ္ဦးမွာ၌
ကြမ္းယာအသင့္၊ ဖ်ာအသင့္ႏွင့္
ေစာင့္လင့္ၾကိဳတင္၊ ငါၿပင္ဆင္သည္
လာလွ်င ္ၿပန္သြားဦးေတာ့မည္
ေနၿခည္ထဲက ကိုဧည့္သည္။

သြားလွ်င္ ၿပန္လိမ့္ဦးမည္
ေနၿခည္ထဲက ကိုဧည့္သည္။
..................................၁၉၆၀ ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။
................................................................

ဖိုးေမာင္လာၿပီ

မႈိင္းညိဳ ့ ညဥ့္ရိပ္၊ လူေၿခတိတ္၌
ေရဆိပ္ အနား၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ား က်ယ္ေလာင္၊ ဆီးၾကိဳ ေဟာင္ေသာ္
ဖိုးေမာင္လာၿပီ ဆိုၾကသည္။

ေဟာင္သံရပ္၍
ထက္ၾကပ္ေပၚလာ၊ အသံမွာကား
ညခါ ငါးေထာင္၊ ေမာင္ဖိုးေမာင္သည္
ရြာေတာင္ေခ်ာင္းက ၿပန္ခဲ့ၿပီ။

ဖိုးေမာင္ သံ့ၾကား၊ ကင္းသမားက
တံခါးၾကီးေအာက္၊ မလြယ္ေပါက္ကို
တေယာက္၀င္သာ၊ ဖြင့္လိုက္ပါေသာ္
ယာတြင္ အုပ္ေဆာင္း၊ ၀ဲ တက္ေခ်ာင္းႏွင့္
ခါးေစာင္း ကိုယ္ကိုင္း၊ ငါးပလိုင္းကို
လြယ္သိုင္းၿပီးလွ်င္၊ ရြာကို၀င္သည္
လူပင္ေလလား၊ တေစၦလား။

တေစၦမေၾကာက္၊ ေၿမြမေၾကာက္ပဲ
တေယာက္တည္းပင္၊ ညဥ့္ေမွာင္တြင္၌
သူလွ်င္ ငါးရွာ၊ မေကြၽးပါက
ထိုရြာသူသား၊ လူအမ်ားတို ့
ငါးစို ငါးစိမ္း ငတ္ေပလိမ့္။

ေဆာင္းတည၌
ခ်မ္းၿမစိမ့္ေအး၊ လၿခမ္းေကြး၍
ရြာေဘးက်ီပ်က္၊ ေမွာင္နက္နက္မွ
ဇီးကြက္က ေအာ္၊ ေတာက္တဲ့ ေၾကာ္စဥ္
ရြာေပၚလႊမ္းေအာင္၊ ဂုတ္က်ားေဟာင္သည္
ဖိုးေမာင္လာခ်ိန္ ပါတကား။

သို ့ၿဖစ္ေသာ္ၿငား၊ ခါတပါးသို ့
တံခါး၀င္လို၊ သူမဆိုပဲ
ေမာင္းကိုထုပါ၊ လူစုပါေဟ့
ရြာကိုေဘးမွ၊ ကာကြယ္ၾကေလာ့
ဒၿမ ငါ့အား၊ ဖမ္း၍ထားဟု
စကားမဆံုး၊ ဟစ္ေအာ္တုန္းတြင္
ဒိုင္းဒုန္း ဒိန္းသံ၊ ရြာလံုးညံသည္
ေခ်ာင္းယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း။

ဖိုးေမာင္နိဂံုး၊ ဤတြင္ဆံုးလည္း
ရြာလံုးစိတ္တြင္၊ ဖိုးေမာင္၀င္၍
ပဲ့တင္ထပ္ကာ၊ ဟည္းလွ်က္ပါတည့္
ဘယ္ခါမဆို၊ ဆီးလင့္ၾကိဳသို ့
မိႈင္းညိဳ ့ညဥ့္ရိပ္၊ လူေၿခတိတ္၌
ေရဆိပ္အနား၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ား က်ယ္ေလာင္၊ ရမ္းေရာ္ေဟာင္ေသာ္
ဖိုးေမာင္လာၿပီ ဆိုဆဲပင္။
...............................၁၉၆၂ ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။
...........................................................

သူ ့မွာတမ္း


သူတို ့အဆုတ္ ထားခဲ့ၿမွဳပ္သည့္
ဗံုးငုတ္တိုက္မွား ေမာင္ေၿပာက္က်ားကို
ရြာသားရြာသူ ေမးၾကၿမဴသည္
အူအူယမ္းေငြ ့ ထတုန္တည္း။

အေမာင္ ေၿပာက္က်ား၊ ခ်စ္သူအားကိို
ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း ။

ငယ္က ၾကင္ၿမတ္ ၊ မိသက္မွတ္ကို
ခြင့္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း ေၿပာပါေလ။

အေမာင္ ေၿပာက္က်ား ၊ မိဖအားကို
ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း ။

ေမြးသည့္မိခင္ ၊ ေမြးဖခင္ကို
ဦးတင္ခဲ့ေၾကာင္း ေၿပာပါေလ ။

ေမာင္ ေၿပာက္က်ား ၊ တိုင္းၿပည္အားကို
ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း ။

ခရီးမတ္တပ္ ၊ လမ္းခုလတ္တြင္
ကိုယ္လြတ္ ေရွာင္ခြာ ၊ ခြဲရပါရ်္
အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေၿပာပါေလ ။

ယမ္းေငြ႕အူအူ ၊ တလူလူႏွင့္
ေမးၿမဴၾကတုန္း ၊ အေနာက္ကုန္းတြင္
ေနလံုး ကြယ္ေလ ၿပီတကား ။
..............................
...............ကဗ်ာဆရာ မင္းသု၀ဏ္ က
................၁၉၆၃ခုနွစ္ကေရးဖြဲ ့ထားတာပါ။ TKG
................................................................

တို ့မေလး

အိမ္ေခါင္မိုးမွာ၊ သူထိုးလာသည္
ေပလႊာစာခ်ပ္၊ အေ၀းရပ္က
ဆံၿဖတ္ေမာင္ ေရး၊ အလြမ္းေတးကို
မေလး ဖတ္ႏိုင္ခဲဖူးၿပီ။

ေရႊ၀သို ့သြား၊ ခ်စ္သူအားလွ်င္
မွာၾကားပို ့ေလ၊ လြမ္းစာေခြဟု
မေၿပမလွ၊ ႏြဲ ့လ်လ်ႏွင့္
မိန္းမလက္ေရး၊ ငယ္ေသးေသးကို
မေလး ၿခစ္ႏိုင္ခဲဖူးၿပီ။

သို ့ပင္ၿဖစ္လည္း
ခ်စ္သူႏွင့္ေ၀း၊ တို ့မေလးကား
ေရးလည္းမတက္၊ ဖတ္မတက္ႏွင့္
စာငတ္ ေပငတ္၊ အသိငတ္သည္
မတ္တတ္ေၿခာက္သည့္ သစ္ပင္လို။

ကံ ေထာက္မ၍၊ ဤယေန ့မူ
ေႏြေငြ ့လွ်ပ္လွ်ပ္၊ ပူစပ္စပ္တြင္
ထန္းပလပ္ရိပ္၊ တမာရိပ္၌
ခ်စ္ရိပ္ခို၀င္၊ စာကိုသင္ေသာ္
မပင္မပန္း၊ အၿမင္ဆန္းသည္
မ်က္ကန္းမေလး ၿမင္ေလၿပီ။
..............................

.....၁၉၇၁ ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။